எழுச்சியோடு மகளிர் தினத்தைக் கொண்டாடிக்கொண்டிருந்த பெண்கள் சமூகத்திற்கு, அதே நாளின் பிற்பகலில் வெற்றிச் செய்தியாக வந்து சேர்ந்தது ‘ஹாதியாவின் திருமணம் செல்லும்’ என்கிற உச்சநீதிமன்றத்தின் தீர்ப்பு.

இந்த தீர்ப்பின் வாயிலாக வயதுவந்த பெண்களுக்கான சட்ட பாதுகாப்பை உச்சநீதிமன்றம் உறுதிசெய்திருப்பதாக ஆன்றோர் பெருமக்கள் சிலாகித்துக்கொண்டிருக்க, சமூகத்தில் பெண்களுக்கும், அவர்களின் சுய நிர்ணய உரிமைக்கும் எவ்வித மதிப்பும் இல்லை என்பதை அம்பலப்படுத்துவதாக அமைந்துவிட்டது அடுத்த நாள் சென்னையில் பட்டப் பகலில் நடந்த கல்லூரி மாணவி அஷ்வினியின் படுகொலை.

இங்கு காதலித்தாலும், காதலை மறுத்தாலும் சிதைக்கப்படும் பலியாடுகளாகப் பெண்களே இருக்கிறார்கள் என்பது, நாகரிகம் அடைந்த ஒரு சமூகத்தில் நாணத்தக்க செய்தி. சமூகத்தின் இத்தகைய அவலச்சூழலைக் களைய, அனைத்துத் தளங்களிலும் திறந்த மனதுடன்கூடிய உரையாடல்கள் அவசியமாகின்றன. அந்த உரையாடல்கள் சமூகத்தின் அனைத்துத் தரப்பினரையும் உள்ளடக்கியதாகவும் அமைதல் வேண்டும்.

அத்தகைய ஒரு முயற்சியைக் கையிலெடுத்தபடி, பார்வையற்ற பெண்களைப் பேசுபொருளாகக்கொண்ட பல கட்டுரைகளுடன் நமது மார்ச் மாத விரல்மொழியர் இதழ் மகளிர் தின சிறப்பிதழாக மலர்கிறது.

இந்த இதழில், பார்வையற்ற பெண்கள் தங்கள் சாதனைகள், வேதனைகள், அன்றாடத்தில் அவர்கள் எதிர்கொள்ளும் பொதுவான சிக்கல்கள் பற்றி விரிவாகத் தங்கள் படைப்புகளின் வழியே பேசுகிறார்கள். ஆர்வமுடைய ஆறு பார்வையற்ற ஆண்களின் முயற்சியோடு கைகோர்த்திருக்கும் படைப்பூக்கம் கொண்ட இந்தப் பெண்களால், தொடங்கிய மூன்றே மாதங்களில், ஒரு புதிய பரிமாணத்தை அடைவதில், தனது வாசகர்களோடு இணைந்து பெருமிதம் கொள்கிறது விரல்மொழியர் ஆசிரியர் குழு.

பெண்கள்தான் என்றில்லை; பார்வையற்றோரின் மேன்மையில் உண்மையான அக்கறையும், சீரிய பார்வையும் கொண்ட அனைவரையும் அரவணைத்துக்கொள்ள விரும்புகிறது உங்கள் விரல்மொழியர்.

வாருங்கள். பரஸ்பரம் பகிர்வோம். பகிர்தலால் தெளிவோம். தெளிந்ததைத் தீர்க்கமாய் திக்கெட்டும் தெரிவிப்போம்.

அனைவருக்கும் விரல்மொழியரின் மகளிர் தின வாழ்த்துக்கள்.

  ‘சென்னையின் முதல் பெண் தானி ஓட்டுநர்’, ‘சரக்கு லாரி ஓட்டும் பெண்’, ‘டெல்லியின் முதல் பெண் பேருந்து ஓட்டுநர்’, ‘பாதுகாப்பு விமானத்தை ஓட்டிய முதல் பெண்’ - இதுபோன்ற செய்திகளை வாசிக்கையில், ஒரு பெண்ணாக என் மனம் பெருமிதமும் பூரிப்பும் கொள்வது இயல்பானது. கல்வி பெரும்பாலான பெண்களின் கதவுகளைத் திறந்திருக்கிறது. மன உறுதியோடு, தொடர்ச்சியான பயிற்சியும் முயற்சியும் மேற்கொண்டு பெண்கள் சாதித்துக்கொண்டிருக்கிறார்கள்.

ஆனால், இந்த சாதனைகளுக்கெல்லாம் சற்றும் குறைவில்லாததும், இன்னும் உடைத்துச் சொன்னால், இவற்றினும் மேலான சாதனையை அன்றாட வாழ்வியலாகக் கொண்டிருப்பவர்கள் இரயில்களில் வணிகம் செய்யும் பார்வையற்ற பெண்கள். நமது அன்றாட நகர்தல்களில், கண் முன்னே நிகழ்ந்துகொண்டிருக்கிற சாதனை இது என்பதாலோ என்னவோ ஒரு சராசரிக் கண்ணோட்டம் இதில் எல்லோருக்கும் வந்துவிடுகிறது.

உலகறியும் முயற்சியில் பெரும்பாலும் ஒலியையே நம்பியிருக்கிற பார்வையற்றோர், நெரிசலும் இரைச்சலும் நிறைந்த பெருநகரச் சாலைகளைக் கடந்து காரியமாற்றிட முனைவதே பெரும் சவால் என்கிறபோது, அசுர வேகமும் அலறலுமாய் ஓடிவரும் இரயில்களில் ஏறிட முந்தியடிக்கும் முன்னூறு பொதுஜனத்துடன் தன்னையும் பொருத்திக்கொண்டு முன்னேறத் துடிக்கிற இந்தப் பெண்களின் கம்பீரத்தை புறக்கணித்துவிட்டு, எதை எதையோ சாதனைகளாகப் பிதற்றிக்கொண்டிருக்கிறது பொதுச் சமூகம்.

இந்தப் பெண்களில் பலர் பணிக்குத் தகுதிபடைத்த பட்டதாரிகள். இன்னும் சிலர், பட்ட ஆய்வு மேற்படிப்புகளையும் முடித்திருக்கிறார்கள். சமூக மற்றும் பொருளாதாரக் காரணிகளால் வாழ்வின் விளிம்பிற்குத் தள்ளப்பட்டு, அன்றாடப் பிழைப்பு என்கிற சாகசத்தில் எந்தவிதப் பயிற்சியுமின்றி களமாடிக்கொண்டிருக்கிறார்கள் இவர்கள்.

செண்ட்ரல் முதல் அரக்கோணம் வரை, கடற்கரை முதல் தாம்பரம் வரை கிட்டத்தட்ட 500 முதல் 600 பார்வையற்றோர் தொடர்புடைய குடும்பங்கள் இரயில் வணிகத்தை ஆதாரமாகக்கொண்டு வாழ்கின்றன. கணிசமான பார்வையற்ற தம்பதிகள், தங்கள் குழந்தைகளின் எதிர்காலத்திற்காய் சேர்ந்தும், தனித்தும் இரயிலில் வியாபாரம் செய்கிறார்கள். தொடர்ந்து பல்வேறு போட்டித் தேர்வுகளை எதிர்கொள்கிற பார்வையற்ற கல்லூரி மாணவர்களில் சிலரும்கூட, தங்களின் படிப்புச் செலவுகளை சரிக்கட்டிக்கொள்ள, விடுமுறை நாட்கள் மற்றும் மாலை நேரங்களில் இரயில் வணிகத்தில் ஈடுபடுகிறார்கள்.

பர்பி, இஞ்சி மிட்டாய், பாப்கார்ன் போன்ற தின்பண்டங்கள், செல்ஃபோன் கவர், சி.டி. கவர், காற்றடைக்கப்பட்ட தலையணைகள் என அன்றாடப் பயன்பாட்டுப் பொருட்கள், குழந்தைகளுக்கான பொம்மைகள், தைலம் என பல்வேறு பொருட்களை இவர்கள் விற்பனை செய்கிறார்கள். வியாபாரம் செய்வதற்கான விற்பனைப் பொருட்களை, பெரும்பாலும் செண்ட்ரல் இரயில் நிலையத்தின் அல்லிகுலம் வணிகவளாகக் கடைகளிலும், பாரிமுனையின் மொத்த வியாபாரக் கடைகளிலிருந்தும் வாங்குகிறார்கள். சில தன்னார்வ தொண்டு நிறுவனங்களும் விற்பனைக்குத் தேவையான பொருட்களைத் தேவைப்படுவோருக்கு இலவசமாக வழங்கி வருகின்றன. அவற்றுள் நந்தினி வாய்ஸ் என்ற அறக்கட்டளை குறிப்பிடத்தக்க ஒன்று.

கத்தியின் மேல் நடக்கிறோம்
  “இருபத்தைந்து வருஷமா ரயில்ல வியாபாரம் பண்றேன். சுத்தமா படிக்காத எனக்கு, இந்த ரயிலுதான் கைகொடுக்குது” என பெருமையுடன் சொல்கிறார் அரக்கோணம்-ஜோலார்ப்பேட்டை மார்க்கத்தில் வியாபாரம் செய்யும் சாந்தி என்கிற பெண்மணி. தற்போது சாந்தி தன்னைப்போல இரயிலில் வியாபாரம் செய்து பிழைப்போருக்கு விடுதி ஒன்றை ஏற்படுத்தும் முயற்சியில் ஈடுபட்டு வருகிறார்.

பத்தாண்டுகளுக்கு முன்பு இளங்கலை கல்வியியலில் தேர்ச்சி பெற்ற கரூரைச் சேர்ந்த பெண் ஜோதிமணி, அரசுப்பணியை எதிர்நோக்கியபடியே சென்னைப் பெருநகர இரயிலில் வியாபாரம் செய்கிறார். வியாபாரத்திற்கு வந்த தொடக்க நாட்களின் ஒருநாளில், நிறுத்தம் என்று நினைத்து, சிக்னலில் நின்றிருந்த இரயிலிலிருந்து தான் இறங்க முற்பட்டதையும், சக பயணிகளின் உதவியால் சிறு காயங்களுடன் உயிர் தப்பியதையும் நன்றியோடு நினைவுகூர்கிறார்.

வறுமை காரணமாக பன்னிரண்டாம் வகுப்போடு படிப்பைக் கைவிட்ட சரசு, திருமணத்திற்குப் பிறகே வியாபாரம் செய்ய வந்ததாகக் கூறுகிறார். கிட்டத்தட்ட 19 ஆண்டுகளாக வியாபாரத்தில் ஈடுபட்டு வரும் இவர், “வியாபாரம் முன்ன மாதிரிக் கிடையாது மேடம். இப்போ ரயிலோட வேகத்தைக் கூட்டிக்கிட்டே போறதால, ஒரு நிமிஷ கேப்பில ஒரு பெட்டியில இருந்து இன்னொரு பெட்டிக்கு மாறுறது கத்திமேல நடக்கிறது போலத்தான் இருக்கு” என்கிறார்.

வேண்டும் விழிப்புணர்வு
  சரசைப் போலவே திருமணத்திற்குப் பிறகு இரயில் வணிகத்திற்கு வந்த திருச்சியைச் சேர்ந்த முதுகலை பட்டதாரி வனிதா, இரயிலில் வியாபாரம் செய்வது தனக்கு மனநிறைவை அளிப்பதாகவும், அதற்குப் பொதுமக்களின் கண்ணியமான அணுகுமுறைதான் காரணம் என்கிறார். அங்கொன்றும் இங்கொன்றுமாக தாங்கள் எதிர்கொள்ளும் பாலியல் சீண்டல்களிலிருந்து பொதுமக்கள் தங்களைப் பாதுகாத்திட மனமுவந்து முன்வருவதாக நெகிழ்கிறார் வனிதா.

பாலியல் சீண்டல்களைப் பொருத்தவரை, ஒரு பார்வையுள்ள பெண் எதிர்கொள்ளும் எல்லா அபத்தங்களையும் பார்வையற்ற பெண்ணும் எதிர்கொள்வதாகவும், விற்கும் பொருட்களை வாங்குவதான, சாலையைக் கடத்திவிட உதவுவதான பாவனையில் நீளும் சில கைகளின் பற்றுதலில், பார்வையற்ற பெண்கள் கூடுதல் விழிப்புணர்வுடன் இருக்கவேண்டியதன் அவசியத்தை வலியுறுத்துகிறார் கஸ்தூரி.

கஸ்தூரி நெடுந்தொலைவு செல்லும் விரைவு இரயில்களில் வியாபாரம் செய்பவர். வீட்டில் நிகழ்ந்த எதிர்பாராத தீவிபத்தில் தனது அனைத்து கல்விச் சான்றிதழ்களையும் பரிகொடுத்த இவர், கடந்த 20 ஆண்டுகளுக்கு மேலாக இரயில் வணிகத்தில் உள்ளார். தனது அயராத உழைப்பாலும், நம்பிக்கையாலும் தன் மகளை எம்.பி.ஏ. படிக்க வைத்துக்கொண்டிருக்கிறார்.

கஸ்தூரி, சரசு, ஜோதிமணி, வனிதா என பெரும்பாலான பெண்கள், தன்னைப் போலவே பார்வையற்ற ஆணையே திருமணம் செய்திருக்கிறார்கள். இரயில் வணிகத்தில் தங்கள் கணவர்களின் வருமானம் குடும்பம் நடத்த போதுமானதாக இல்லாத நிலையில், அவர்களை பின்பற்றியே இவர்களும் வியாபாரத்திற்குள் நுழைந்திருக்கிறார்கள். வியாபாரம் செய்யும் பெரும்பாலான பார்வையற்ற பெண்களின் நிலையும் இதுதான்.

சொந்த வீடு என்பதெல்லாம் இவர்கள் கனவில்கூட கிட்டாத ஒன்று. பரந்து விரிந்துகொண்டிருக்கும் சென்னையின் புறநகர் பகுதிகளில், குறைந்த அளவு வசதிகொண்ட வாடகை வீடுகளில் இவர்கள் குடியேறுகிறார்கள். சினிமாக்காரர்கள், தனியாக வாழும் பெண், திருமணமாகாத ஆண் இவர்களின் வரிசையில் பார்வையற்ற தம்பதிகளுக்கும் சென்னையில் வாடகை வீடு மறுக்கப்படுவது வாடிக்கையான ஒன்று.

பன்னிரண்டு மணிநேர உழைப்பு
  சாதாரணப் பெண்களைப்போல, வெறும் இல்லத்தரசிகளாக மட்டும் இருந்துவிட இவர்களின் சூழல் இடம் கொடுப்பதில்லை. ஆனால், குடும்பம், தொழில் என்கிற இருவேறு சூழல்களிலும் தங்களைச் சிறப்பாகப் பொருத்திக்கொண்டு உழைப்பதில் சாதாரணப் பெண்களுக்கு எந்த விதத்திலும் தாங்கள் சளைத்தவர்கள் இல்லை என்பதை அன்றாடம் நிரூபித்துக்கொண்டிருக்கிறார்கள் இவர்கள்.

பிள்ளைகளை பள்ளிக்கு அனுப்பிய பிறகு, இரவு சாப்பாட்டையும் தயார் செய்து வைத்துவிட்டு, காலை 10 மணியளவில் வியாபாரத்திற்கு செல்லும் இவர்கள், இரவு 11 மணிக்குத்தான் வீடு திரும்புகிறார்கள். இவர்களுள் பெரும்பாலான பெண்கள் மதிய உணவைப் பொருட்படுத்துவதில்லை என்பது அவர்கள் பேச்சில் வெளிப்பட்டது. கிட்டத்தட்ட 12 மணிநேர உழைப்பைக் கோருகிற இந்த வணிகத்தில், ஏற்ற இறக்கங்கள் என்பது மிகச்சாதாரணம் என்கிறார் வனிதா.

கோடைகாலங்களைவிட மழைக்காலங்களில் விற்பனை அதிகரிக்கும் என்றாலும், அதுபோன்ற சமயங்களில் ஒரு பார்வையற்ற பெண்ணாக, நீர் நிரம்பி ஓடும் நகரச்சாலைகளை எதிர்கொள்வதில் இருக்கிற சிக்கல் பற்றிய வனிதாவின் சிலாகிப்பை செவிமடுத்தால், மோசமான அடிப்படை உட்கட்டமைப்புகளைக் கொண்டிருக்கிற ஒரு தேசத்தின் வல்லரசுக் கனவின்மீது நமக்கு நகைப்பே மிஞ்சுகிறது.

வைப்புத்தொகை செலுத்துங்கள்
  எந்தவித அடிப்படை வாழ்வாதாரப் பாதுகாப்பும் இல்லாமல், உறுதியற்ற சூழலில் தங்கள் அன்றாடத்தை நகர்த்திக்கொண்டிருக்கும் இந்தப் பெண்களின் முதலும் இறுதியுமான புகலிடம் அரசாங்கம்தான். அரசால் நடத்தப்பட்ட ஆசிரியர் தகுதித் தேர்வில் போதிய மதிப்பெண்கள் பெற இயலாமல் தேர்ச்சி வாய்ப்பை இழந்திருக்கும் வனிதா, மீண்டும் பார்வையற்றோருக்கென்று சிறப்பு ஆசிரியர் தகுதித் தேர்வை அரசு நடத்தவேண்டும் என்ற கோரிக்கையை முன்வைக்கிறார். தற்போது தமிழக அரசின் பல்வேறு துறைகளில் காலியாக உள்ள மாற்றுத்திறனாளிகளுக்கான பின்னடைவுப் பணியிடங்களை நிரப்பினாலே, பெரும்பாலான பார்வையற்றவர்கள் அரசுப்பணி பெற்றுவிடுவார்கள் என்கிறார் அவர்.

படித்த பெண்களுக்கு உடனடி வேலைவாய்ப்பும், படிக்காத அல்லது படிப்பை பாதியில் கைவிட்ட பெண்களுக்குத் தொழில் பயிற்சி மற்றும் தொழில் வாய்ப்புகளை அரசு ஏற்படுத்தித் தரவேண்டும் என்பதே வியாபாரம் செய்யும் அனைத்து பார்வையற்ற பெண்களின் கோரிக்கையாக இருக்கிறது. தங்களுக்குக் கூடை முடைதல், நாற்காலி பின்னுதல், மெழுகுவர்த்தி செய்தல் என பல கைத்தொழில்கள் தெரியும் என்றும், முறையான பயிற்சி வழங்கப்பட்டால் எல்லாவிதமான தொழிலிலும் தாங்கள் வெற்றிகரமாக இயங்க முடியும் என்றும் அறுதியிட்டுக் கூறுகிறார் கஸ்தூரி.

அமைப்பு சாராத் தொழிலாளர்களாகக்கூட அங்கீகாரம் பெற இயலாமல் தடுமாறுகிறார்கள் பார்வையற்ற இரயில் வியாபாரிகள். இரயில் வியாபாரத்தை மட்டுமே நம்பிக்கொண்டிருக்கும் தங்களைப் போன்ற பார்வையற்றோருக்கு, பல்வேறு தொழில் வாய்ப்புகளை ஏற்படுத்தித்தர அரசு முன்வர வேண்டும். அதற்கான நடைமுறைகளையும் எளிமைப்படுத்திட வேண்டும் என்கிறார் சரசு.

“கை, கால் முடியாதவுங்களுக்கு அரசாங்கம் இலவசமா மோட்டார் சைக்கிள் கொடுக்குது. அதுபோல, என்னை மாதிரி ரெண்டு கண்ணும் தெரியாதவுங்களுக்கு ஒரு திட்டம் கொண்டாந்து, படிக்காத வியாபாரம் செய்யுற அன்னாடங்காட்சிங்க பேருள பேங்க்ல பெரிய தொகையை அரசாங்கமே போடலாமே. என்ன தங்கச்சி நான் சொல்றது சரிதானே?” என அப்பாவியாகக் கேட்கும் சாந்தியக்காவின் நியாயமான கோரிக்கையில் ஒருவித ஏக்கமும், எதிர்காலம் குறித்த அச்சமும் இருப்பதை உணரமுடிந்தது.

மாற்றுத்திறனாளிகளுக்கான கல்வி மற்றும் வேலைவாய்ப்புகளில் பல்வேறு திட்டங்களைத் தீட்டும் அரசு, அவர்களின் சுயதொழில் தொடர்பாக எவ்வகையில் செயலாற்றுகிறது என்று தேடினால், மாற்றுத்திறனாளிகளின் சுயதொழில் முயற்சியை ஊக்குவிக்கும் வகையில் பயிற்சி சார்ந்தும், நிதி சார்ந்தும் பல திட்டங்களைத் தீட்டியுள்ளன நடுவண் மற்றும் மாநில அரசுகள். ஆனால், திட்டங்களுக்கும் அமல்ப்படுத்தலுக்குமான வழக்கமான பெரிய இடைவெளிகளில் ஊசலாடிக்கொண்டிருக்கின்றது எண்ணற்ற மாற்றுத்திறனாளிகளின் அன்றாடம்.

ஊனமுற்றோருக்கான தேசிய நிதி மற்றும் வளர்ச்சிக் கழகம்
  நாட்டிலுள்ள மாற்றுத்திறனாளிகளில் ஏறத்தாழ 95 விழுக்காட்டினர் வறுமைசூழ் குடும்ப பின்னணியைச் சார்ந்தவர்கள். இதனைக் கருத்தில் கொண்டு, ஊனமுற்றோருக்கான சட்டம் (Persons with Disability Act) 1995-ன்படி, மாற்றுத்திறனாளிகள் கல்வி மற்றும் தொழில்வாய்ப்புகள் பெறுவதில் நிதி ஒரு தடையாக இருப்பதைக் களையும் நோக்கில், இந்திய அரசு தேசிய அளவில் ஊனமுற்றோருக்கான தேசிய நிதி மற்றும் வளர்ச்சிக் கழகம் (National Handicapped Finance and Development Corporation - NHFDC) என்ற நிதியத்தினை 1997-ல் நிறுவியது. ஒவ்வோர் ஆண்டும் இந்த நிதியமானது, அனைத்து மாநிலங்களுக்கும் ஒரு குறிப்பிட்ட தொகையினை வழங்கி, மாற்றுத்திறனாளிகளுக்குக் கல்வி உதவித்தொகைகள், கல்விக்கடன்கள், சுயதொழில் முனைவோருக்குக் கடன்கள் மற்றும் மானியங்கள் கிடைக்க வகைசெய்கிறது.

ஒவ்வொரு மாநிலமும் இதே நோக்கத்தினைச் செயல்படுத்த ஒரு முகமையினை நிறுவி, இந்த நிதியினைக் கையாளுகிறது. தமிழகத்தைப் பொறுத்தவரை, தமிழ்நாடு மாநில ஏபெக்ஸ் கூட்டுறவு வங்கி (Tamilnadu State Apex Co-operative Bank Limited) என்ற முகமையின் மூலம் இத்திட்டம் செயல்படுத்தப்படுகிறது. அதன்படி, கடந்த 20 ஆண்டுகளில் சுமார் 141 கோடியே 72 இலட்சம் ரூபாய் தமிழகத்திற்கு வழங்கப்பட்டுள்ளது. இந்த நிதியினை சுமார் 49900 பேர் பெற்று பயனடைந்திருக்கிறார்கள். 2017-18 நிதியாண்டில் 28 டிசம்பர் 2017 வரை, தமிழகத்திற்கு 7 கோடி வழங்கப்பட்டு 700 பேர் பயன்பெற்றிருப்பதாகக் கூறுகிறது தேசிய நிதியத்தின் புள்ளிவிவரம்.

சுயதொழில் செய்ய விரும்பும் பார்வையற்றோருக்கு அரசு மானியங்கள் கிடைக்கும் என்றாலும், அதனைப் பெறுவது அத்தனை எளிதான செயல் அல்ல என்பதே பெரும்பாலான பார்வையற்றவர்களின் ஆதங்கமாக உள்ளது. இது குறித்து, கடந்த முப்பது ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக பார்வையற்றோரின் பல்வேறு உரிமைகளுக்காகப் போராடிவரும் ஓய்வுபெற்ற பேராசிரியரும், மாற்றுத்திறனாளிகள் நலவாரிய உறுப்பினருமான திரு. சகாதேவன் அவர்களிடம் பேசினேன்.

உறுதிச்சான்று என்கிற நிபந்தனை
  “மாற்றுத்திறனாளிகள் சுயதொழில் தொடங்கிடும் வகையில் தமிழக அரசின் சார்பாக ரூ. 30000 மற்றும் ரூ. 50000 என்ற அளவில் சிறு கடன்கள் வழங்கப்படுகின்றன. பெறுகிற கடன்தொகையில் 30 விழுக்காடு மானியம் என்பது கூடுதல் சிறப்பு. ஒவ்வொரு மாவட்டத்திலும் இருக்கிற மாவட்ட மறுவாழ்வு அலுவலகத்தைத் தொடர்புகொண்டு இந்தக் கடனைப் பெறலாம்” என்று சொன்ன திரு. சகாதேவன் அவர்கள், படிப்படியாக ஒவ்வொரு திட்டமாக விளக்கினார்.

“ஊனமுற்றோருக்கான தேசிய நிதியத்தின் வாயிலாக, சுயதொழில் செய்ய விரும்பும் ஒரு மாற்றுத்திறனாளி ரூ. 1 இலட்சம் முதல் ரூ. 5 இலட்சம் வரை தனிநபர் கடனாகப் பெறலாம். ஒரு குழுவாக இருக்கும் பட்சத்தில் ரூ. 25 இலட்சம் வரை கடன் பெறலாம். இந்தக் கடனுக்கு வெறும் 4 விழுக்காடு மட்டுமே வட்டியாகப் பெறப்படுகிறது என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. அதே நேரத்தில், இதுபோன்ற தனிநபர் கடன்களுக்கு இரண்டு அரசு ஊழியர்கள் உறுதிச்சான்றளித்து (Guarantee) ஒப்பமிடவேண்டும் என்ற வங்கியின் நிபந்தனையைத் தளர்த்திட வேண்டும் என்ற கோரிக்கையை முன்வைத்து தொடர்புடையவர்களிடம் பேசிக்கொண்டிருக்கிறோம். நிச்சயம் நல்ல தீர்வை எட்டிவிடுவோம்” என்கிறார் நம்பிக்கையுடன்.

அதிகம் அறியப்படாத வாரிய நலத்திட்டங்கள்
  “தமிழக அரசால் ஏற்படுத்தப்பட்டுள்ள மாற்றுத்திறனாளிகளுக்கான நலவாரியத்தின் மூலமாக ரூ. 50000 அளவிலான ஒரு கடன் திட்டம் செயல்படுத்தப்படுகிறது. அதன்படி, ரூ. 27 ஆயிரத்திற்குக் கடைக்கான பெட்டி செய்து தந்துவிடுவார்கள். எஞ்சிய ரூ. 23 ஆயிரத்திற்கு விற்பனைக்குத் தேவையான பொருட்களை வாங்கித் தந்துவிடுவார்கள். அந்தப் பெட்டிக்கடை வைப்பதற்கான இடத்தைத் தேடித்தருவது விண்ணப்பதாரரின் பொறுப்பு என்பது இந்த திட்டத்தில் காணப்படும் முக்கிய குறைபாடு” என்று சொன்ன அவர், நலவாரியத்தின் பல்வேறு திட்டங்களை மேலும் பட்டியலிட்டார்.

“மாற்றுத்திறனாளிகளுக்கான நலவாரியத்தின் சார்பாக ஏராளமான திட்டங்கள் செயல்படுத்தப்படுகின்றன. அதாவது, ஒரு மாற்றுத்திறனாளி விபத்தில் சிக்கி இறந்துவிட்டால், அவர் குடும்பத்திற்கு அரசு ரூ. 1 இலட்சம் வழங்குகிறது. விபத்தின் காரணமாக ஊனத்தின் தன்மை அதிகரிப்பின், பாதிக்கப்பட்டவருக்கு ரூ. 50 ஆயிரம் வழங்கப்படுகிறது. நோயால் மரணமடையும் ஒரு மாற்றுத்திறனாளியின் குடும்பத்திற்கு வாரியத்தின் மூலமாக ரூ. 15 ஆயிரமும், அவருடைய இறுதிச் சடங்கினை மேற்கொள்ள ரூ. 2 ஆயிரமும் வழங்கப்படுகிறது.

இவை தவிர, கருவுற்ற மாற்றுத்திறனாளிப் பெண்களுக்கு கருவுற்ற ஐந்தாம் மாதத்திலிருந்து 12 மாதங்களுக்கு மாதம் ரூ. 2000 வீதம் ரூ. 24000 அரசால் வழங்கப்படுகிறது. மாற்றுத்திறனாளி தம்பதிகளின் இரண்டு குழந்தைகளுக்கு, அவர்களின் உயர்நிலைக்கல்வி முதல் பட்ட மேற்படிப்பு வரை கல்வி உதவித்தொகைகள் வழங்கப்படுகின்றன. இதுபோன்ற திட்டங்கள் குறித்த போதிய விழிப்புணர்வு பெரும்பாலான மாற்றுத்திறனாளிகளிடம் இல்லை என்பது மிகப்பெரிய குறையாக இருக்கிறது” என்றார் விரிவாக.

மேலும் அவர் கூறும்போது, “சுயதொழிலைப் பொறுத்தவரை, மாற்றுத்திறனாளிகளால் உற்பத்தி செய்யப்படும் பொருட்களில் குறிப்பிட்ட விழுக்காடு பொருட்களை அரசே வாங்கிட முன்வர வேண்டும். அதற்கான முயற்சிகளைத் தற்போது திருச்சியில் செயல்படும் ஒரு மாற்றுத்திறனாளிகள் சுய உதவிக்குழு முன்னெடுத்து வருகிறது. இந்த முயற்சி வெற்றிபெறும் பட்சத்தில் அது முன்னுதாரணமாக அமையும்” என முத்தாய்ப்பாக முடித்தார்.

நந்தினி வாய்ஸ் (Nanthini Voice)
  பார்வையற்ற மகளிருக்கு விற்பனைப் பொருட்களை வாங்கித் தருவதோடு நின்றுவிடாமல், அவர்களுக்கான உரிமைகள், அது தொடர்பான அரசின் கடமைகள் குறித்து பல்வேறு தளங்களில் பேசியும் எழுதியும் வருகிறார் நந்தினி கெமிக்கல்ஸ் உரிமையாளர் திரு. வெங்கட்ராமன் அவர்கள். தனது ‘நந்தினி வாய்ஸ்’ என்ற அறக்கட்டளையின் மூலம் கடந்த மாதம் இது தொடர்பாக அவர் பார்வையற்ற மகளிரின் பங்கேற்பில் ஒரு கருத்தரங்கை நடத்தி, அதில் பேசப்பட்ட முக்கிய கருத்துகளைப் பிரதமர் அலுவலகம், தமிழக அரசு என அனைவருக்கும் கடிதங்களாக அனுப்பியுள்ளார். நந்தினி வாய்ஸ் செயல்பாடுகள் குறித்து மேலும் தெரிந்துகொள்ள விரும்புவோர் http://nandinivoice.com/ என்ற தளத்தை அணுகலாம்.

வேண்டும் மகளிர் விடுதிகள்
  “இன்றைய சூழலில் சாதாரணப் பெண்களுக்கே பாதுகாப்பு இல்லாத நிலையில், பார்வையற்ற மகளிரின் சமூகப் பாதுகாப்பை உறுதிசெய்ய வேண்டிய முழுமுதல் பொறுப்பு அரசுக்கே உண்டு. எனவே, பார்வையற்ற மகளிருக்கென பிரத்யேகமான இலவச தங்கும் விடுதிகளை அரசு மாவட்டந்தோறும் உடனடியாக ஏற்படுத்த வேண்டும். படித்து, நல்ல நிலையில் பணியிலுள்ள பார்வையற்றவர்கள் தன் பிள்ளை, தன் பெண்டு, சோறு, வீடு என்றிராமல், பார்வையற்ற மகளிரின் மேம்பாட்டில் அக்கறைகொண்டு செயலாற்றிட வேண்டும்” என்றார் திரு. வெங்கட்ராமன்.

அவரது அந்த கடைசி வாக்கியம் எனக்குள் மிகப்பெரிய குற்ற உணர்ச்சியை ஏற்படுத்தியது. நிச்சயமற்ற வருமானம், நிழலாகத் தொடரும் ஆபத்து என தங்களின் இடர் நிறைந்த சூழலையும் எளிதாகக் கடந்துசெல்கிற இந்தப் பெண்களிடமிருந்து, படித்துப் பணியிலுள்ள என்னைப் போன்ற பார்வையற்ற பெண்கள் கற்றுக்கொள்ளவும், பெற்றுக்கொள்ளவும் நிறைய இருக்கிறது என்ற மனத்தெளிவுடன் அவர்களிடமிருந்து விடைபெற்றேன். எனக்கு விடை கொடுத்தபடி, வந்துகொண்டிருந்த இரயிலை நோக்கி முன்னேறிய பெண்களில் ஒருவருக்கு வந்த அழைப்பினால் அவரது செல்பேசி இப்படிச் சிணுங்கியது:
'பார்க்கத் தெரிந்தால், பாதை தெரியும்.
பாதை தெரிந்தால், பயணம் தொடரும்.
பயணம் தொடர்ந்தால், கதவு திறக்கும்.
கதவு திறந்தால், காட்சி கிடைக்கும்.
காட்சி கிடைத்தால், கவலை தீரும்.
கவலை தீர்ந்தால், வாழலாம்'.

எழுத்தாக்கம்: ப. சரவணமணிகண்டன்
--
கட்டுரையாளர் பூவிருந்தவல்லி பார்வையற்றோருக்கான அரசு மேல்நிலைப்பள்ளியின் ஆங்கில ஆசிரியர்.
தொடர்புக்கு; [email protected]

உன்னை அறிந்தால் - அ. கௌரி

வருங்காலத் தலைவனே! வளர்பிறையாய் வளர்பவனே!
தயங்காமல் தேர்வினையே, தைரியமாய் எதிர்கொள்ளடா!

விளங்காத கேள்வியென விட்டுவிட்டுச் செல்லாதே,
பழங்காலக் கதைகளென பரிகசித்துத் தள்ளாதே!

உறங்காத உத்வேகம், ஊக்கமுடன் உற்சாகம்,
வழங்காத வெற்றியுண்டோ? வாட்டமென்ன சொல் மகனே!

கேள்வியை ஒருமுறை படித்திடணும் - வரும்
விடைகளை மனதில் நிறுத்திடணும்!

தோல்வியின் பயத்தைத் துரத்திடணும் - அதில்
தளர்வுகள் இல்லா நிலை வரணும்!

எண்ணத்தை ஒன்றாய் இணைத்திடணும் - கேள்வி
எண்களை முறையாய் எழுதிடணும்!

எழுத்துக்கள் முத்தாய் இருந்திடணும் - தாளை
எடுப்பவர் மனமும் குளிர்ந்திடணும்!

அடித்தல்கள் திருத்தல்கள் தவிர்த்திடணும் - மிக
அழகிய வரிகளாய் அமைத்திடணும்!

முடித்த பின் ஒருமுறை படித்திடணும் - பிழை
முற்றிலும் நீக்கிட முயன்றிடணும்!

ஒவ்வொரு விடைகளின் முடிவினிலும் - ஒரு
வரிக்கோ டிடுவது சிறப்பாகும்,

வெவ்வே றென்பதைக் குறிப்பதற்கே - அது
வேண்டிய தென்பது முறையாகும்!

முயலாத முயலைப் போல் பிழைக்காதே - அதற்கு
முற்சான்றாய் என்றுமே இருக்காதே!

தளராத ஆமையை மறக்காதே - உனது
தன்னம்பிக்கையை இழக்காதே!

முடியாததென்றொன்றும் இல்லையடா - அதில்
முயலாததொன்றுதான் தொல்லையடா!

கடிதானதுண்டோ நீ சொல்லிடடா - அதை
எளிதாக்கிக் கொள்வதே உன் கையிலடா!

காற்றுள்ள போதே தூற்றிக்கொள் - காலம்
காத்திருக்காது அதை ஈட்டிக் கொள்!

மாற்றத்தில் மனதினைப் பழக்கிக்கொள் - வாழ்வில்
மகிழ்ச்சியை என்றும் உனதாக்கிக்கொள்!
--
கவிஞர் திருச்சிராப்பள்ளி மாவட்டக் கருவூலத்தில் கணக்கராகப் பணியாற்றி வருகிறார்.
தொடர்புக்கு: [email protected]

#####

புதுயுகப் பதுமை - D. தாஹிரா ஷஃபியுல்லா

விதிவழி நடந்து பல சதியினைக் கடந்து தன்
மதியினால் உயர்ந்த பெண்ணினமே!

நீ முகவரி காண இந்த ஜகத்தினை ஆள புது
யுகந்தனை படைக்கும் கண்மணியே!

அடுப்பறை அனலில் பொசுங்கிய கனவை இன்று
மறுமுறை உயிர்ப்பித்த பெண்ணினமே! - புது

விடியலைத் தேடி நீ புறப்பட்டதாலே பல
புரட்சிகள் விளைந்தன கண்மணியே!

சாத்திரப் பேயை நீ ஓட்டிடும்போது பல
யுத்தத்தின் சத்தங்கள் கேட்டனவே! - உன்

ரௌத்திரத் தீயில் கருகியே போகும் பல
பித்தர்கள் பதித்திடும் முத்திரையே!

மடமையின் பெயரில் உனை ஒடுக்கிடத்தானே
பழமையின் சாயங்கள் பூசினரே! - உன்

திறமையில் பொழியும் புதுமையால்தானே
வெளுத்தது மடந்தையின் பேதமையே!

சீதனம் கேட்டு சாதனை புரியும்
சில ஆண்களின் வர்க்கத்தை சபித்திடுவாய்!

நூதனமான உன் சரித்திரச் சாரல்
அவையத்தை நனைத்திட அனுமதித்திடுவாய்!

அபிநயப் பிறவி அற்புதக் கவி நீ என்ற
வர்ணனை வார்த்தைக்கு செவி மடுத்திடுவாய்!

அதனையும் தாண்டி எதனையோ தேடும் சில
வக்கிரப் பார்வைக்கு விடை கொடுத்திடுவாய்!

விண்வெளிச் சாலைகள் சங்கதி சொல்லிட
நங்கையின் பாதங்கள் பதிந்தனவோ! - அது

மங்கையர் பிறப்பெல்லாம் மாதவம் என்கின்ற
முந்தைய வாக்கினை மெய்ப்பிக்கவோ!

திண்ணிய மனதுடன் எண்ணிய செயல்களை
நுண்ணிய அறிவினால் வென்றிடுவாய்!

அன்பினால் ஒரு யுகம் அமைத்திடும் தனி ரகம்
பெண்மையின் வரமென்று நிலைநிறுத்திடுவாய்!

விடியலின் சாயலில் விந்தைகள் புரிபவள்
அதிசயப் பிறப்பென்று முழங்கிடுவோம்! - முழு

விடுதலை தேடிடும் பெண்களின் வளர்ச்சிக்கு
தடையின்றி அதனை வழங்கிடுவோம்!
--
கவிஞர் வேலூர் மாவட்டம் குடியாத்தம் அரசு பெண்கள் மேல்நிலைப்பள்ளியின் ஆங்கில ஆசிரியர்.
தொடர்புக்கு: [email protected]

  2013-ஆம் ஆண்டு தொடங்கி, மீண்டும் மீண்டும் பார்வையற்றோர் போராட்டம் செய்ய காரணம் என்ன என்பதை அனைவரும் அறிந்துகொள்ள வேண்டியது அவசியம். பார்வையற்றோர் அரசிற்கு எதிராகவோ, தமிழகத்தில் பரபரப்பை ஏற்படுத்துவதற்காகவோ இந்த போராட்டங்களை முன்னெடுக்கவில்லை. பட்டம் பல படித்து, பட்டயங்கள் பல பெற்று (M.A., M.Phil., M.Ed., Ph.D.), தேசிய மற்றும் மாநில அளவிலான தகுதித் தேர்வுகளில் (NET, SLET, CTET, TNTET) தேர்ச்சி பெற்றிருந்தும் பணிவாய்ப்பு மறுக்கப்படுவதும், இட ஒதுக்கீடு முறையாக பின்பற்றப்படாததுமே இந்த போராட்டங்களுக்கு காரணம். 2013 மற்றும் 2015-ஆம் ஆண்டுகளில் நடைபெற்ற போராட்டங்களின் விளைவாக அரசு வெளியிட்ட அரசாணைகள் என்ன என்பதையும், அதனால் பார்வையற்றோர் பெற்ற பயன் என்ன என்பதையும் காண்போம்.

போராட்டம் செப்டம்பர் 2013
  2013-ஆம் ஆண்டில் தமிழகத்தைத் திரும்பி பார்க்கச் செய்த இப்போராட்டம் தொடர்ந்து 12 நாட்கள் நடைபெற்றது. இந்த போராட்டத்தில் பார்வையற்றோர் எப்படி எல்லாம் நடத்தப்பட்டார்கள் என்பதை அனைவரும் அறிவோம். இந்த போராட்டத்தின் விளைவாக கிடைத்ததுதான் அரசாணை நிலை எண் 260, நாள் 17.12.2013. 

அரசாணை 260
  பின் வரும் ஆணைகள் வழங்கலாம் என முடிவு செய்து அவ்வாறே அரசு ஆணையிடுகிறது:

•  பி.எட். படித்து பணி இல்லாமல் இருக்கும் மாற்றுத்திறனாளிகளுக்கு எளிதில் பணி  கிடைக்க ஏதுவாக, தனியாக ஒரு சிறப்பு ஆசிரியர் தகுதித் தேர்வை (TET) ஆசிரியர் தேர்வு வாரியத்தால் நடத்தவும், இத்தேர்வில் தகுதி பெறும் பி.எட். பட்டதாரிகள் தற்போதுள்ள பின்னடைவு காலிப் பணியிடங்களிலும், இனிமேல் ஏற்படக்கூடிய காலிப் பணியிடங்களிலும் பணியமர்த்த அனுமதி வழங்கப்படுகிறது. 
• சிறப்பு ஆசிரியர் தகுதித் தேர்வுக்கு விண்ணப்பிக்கும் பார்வையற்றவர்களுக்கு 32 மாவட்டங்களில் உள்ள மாவட்ட ஆசிரியர் பயிற்சி நிறுவனம் வாயிலாக சிறப்புப் பயிற்சி வழங்கப்படும். 
• பார்வையற்றவர்களுக்கு தேர்வு எழுத உதவும் உதவியாளர்களுக்கு சிறப்புப் பயிற்சி வழங்கப்படும். 
• முதுகலை பட்டம் பெற்ற 200 பார்வையற்றவர்களுக்கு, அரசு விதிகளுக்குட்பட்டு தற்போதுள்ள பின்னடைவு காலிப் பணியிடங்கள் மற்றும் இனிமேல் ஏற்படக்கூடிய காலிப் பணியிடங்களில் அவர்தம் முதுகலை ஆசிரியர் போட்டித் தேர்வில் தெரிவு செய்யப்படின், அவர்கள் முதுகலை பட்டதாரி ஆசிரியர்களாக பணியமர்த்தப்படுவர். 
• தேசிய தகுதித் தேர்வு மற்றும் மாநில அளவிலான தகுதித் தேர்வுகளில் தேர்ச்சி பெற்ற 100 முதுகலை பட்டம் பெற்ற பார்வையற்றவர்களை, அரசு விதிகளுக்குட்பட்டு தற்போது கல்லூரிகளில் உள்ள பின்னடைவு காலிப் பணியிடங்கள் மற்றும் இனிமேல் ஏற்படும் காலிப் பணியிடங்களில் உதவிப் பேராசிரியர்களாக பணியமர்த்த ஆசிரியர் தேர்வு வாரியம் மூலம் நடவடிக்கை எடுக்கப்படும் என்று அரசாணை தொடர்கிறது.

அரசாணையில் குறிப்பிட்டதுபோல, சிறப்பு ஆசிரியர் தகுதித் தேர்வும் அதற்கான பயிற்சியும் 2014 ஏப்ரல், மே மாதங்களில் நடத்தப்பட்டது. இந்த தேர்வில் தேர்ச்சி பெறுபவர்களுக்கு பணி வாய்ப்பு எப்போது, எத்தனை பணியிடங்கள் ஒதுக்கப்படுகிறது என்ற எவ்வித குறிப்பும் அரசாணையில் இடம்பெறவில்லை. 
இருக்கும் பின்னடைவு பணியிடங்கள் மற்றும் இனிமேல் ஏற்படும் காலிப் பணியிடங்கள் கொண்டு பணி அமர்த்தப்படுவர் என்று அரசாணையில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. ஆனால், 2013-ஆம் ஆண்டு முதல் நடத்தப்பட்ட தேர்வுகளில் தேர்ச்சி பெற்று, சான்றிதழ் சரிபார்ப்பு முடித்து காத்திருக்கும் பார்வையற்றவர்கள்  இன்னும் பணியமர்த்தப்படவில்லை.
 
‘இருக்கும் பின்னடைவு பணியிடங்கள் மற்றும் இனிமேல் ஏற்படும் காலிப் பணியிடங்கள் கொண்டு, அரசு விதிகளுக்குட்பட்டு பணியமர்த்தப்படுவர்’ என்ற வரிகள், எந்த சிறப்பு அறிவிப்பையும் வெளிப்படுத்தவில்லை. அரசு நடைமுறையில் செய்யவேண்டிய ஒன்றை, புதிதாக செய்வதுபோல் அரசாணையில் குறிப்பிட்டிருப்பது மிகுந்த ஏமாற்றத்தை ஏற்படுத்தியது.
 
இந்த அரசாணையின் விளைவாக, சிறப்பு ஆசிரியர் தகுதித் தேர்வு மற்றும் அதற்கான பயிற்சி நடத்தப்பட்டதைத் தவிர வேறு எதுவும் நடைபெறவில்லை. 

போராட்டம் மார்ச் 2015
  2013-ஆம் ஆண்டு நடைபெற்ற போராட்டத்தின் விளைவாக வெளியான அரசாணை நிலை எண் 260 பார்வையற்றோரின் பணி வாய்ப்பிற்கு உதவாத நிலையில், 2015-ஆம் ஆண்டு மார்ச் மாதம், பார்வையற்ற கல்லூரி மாணவர்கள் மற்றும் பட்டதாரிகள் சங்கம் பணி வாய்ப்பு உள்ளிட்ட கோரிக்கைகளை முன்வைத்து போராட்டத்தை நடத்தியது. 9 நாட்கள் நடைபெற்ற இப்போராட்டத்தின் விளைவாக அரசாணை 21, அரசாணை 107, 108 ஆகியவை 20.03.2015 மற்றும் 14.05.2015 ஆகிய நாட்களில் தமிழக அரசால் வெளியிடப்பட்டன. 

அரசாணைகள் 21, 107, 108
  இந்த அரசாணைகள், தேசிய அளவிலான விரிவுரையாளர் தகுதித் தேர்வில் தேர்ச்சிபெற்று காத்திருக்கும் பார்வையற்றவர்களை அரசு மற்றும் அரசு உதவிபெறும் கல்லூரிகள், பல்கலைக்கழகங்கள் மற்றும் சுயநிதிக் கல்லூரிகளில் உதவிப் பேராசிரியராக பணியமர்த்தவும், அவ்வாறு பணியமர்த்தப்படும் பார்வையற்றவரின் ஊதியத்தில் 25 சதவிகிதத்தை அரசாங்கம் ஏற்றுக்கொள்ளும் என்றும் குறிப்பிடுகிறது.

இதன்படி, தகுதிவாய்ந்த பார்வையற்ற பட்டதாரிகள் அவசர அவசரமாக சில அரசுக் கல்லூரிகளிலும், தனியார் கல்லூரிகளிலும்  விருந்தமை விரிவுரையாளர்களாக (Guest Lecturers) பணியமர்த்தப்பட்டனர். அரசாணையைவிட, இந்த நியமணங்களில் அதிகாரிகளின் வாய்மொழி ஆணைகள் அதிகம் இடம்பெற்றது. அதாவது, தனியார் கல்லூரிகளில் விருந்தமை விரிவுரையாளர் என்ற பணியிடம் இல்லாத நிலையிலும்,  நீங்கள் இவர்களுக்கு விருந்தமை விரிவுரையாளர் பணி வழங்க வேண்டும் என்றும், ஊதியமாக ரூ. பத்தாயிரம் வழங்க வேண்டும் என்றும் அதிகாரிகள் வாய்மொழி ஆணை மூலம் நியமணம் வழங்கினர். ஆனால், அரசாணையில், கல்லூரிகளில் விரிவுரையாளர்களாக மற்றும் உதவிப் பேராசிரியர்களாக நியமிக்கப்படவேண்டும் என்று சொல்லப்பட்டதே தவிர, விருந்தமை விரிவுரையாளர் என்று குறிப்பிடப்படவில்லை. மேலும், கல்லூரிகளில் பணியாற்றும் மற்ற பணியாளர்களுக்கு வழங்கப்படும் ஊதியத்தைவிட அதிகமாக வழங்குதல் கூடாது என்று குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. அப்படி என்றால், மற்றவர்களுக்கு இணையாக வழங்கப்பட வேண்டும் என்று பொருள் கொள்ளலாம். ஊதியத்தில் 25 விழுக்காடு அரசு வழங்கும் என்று  குறிப்பிடப்பட்டதன் தொடர்பாக எவ்வித ஆணையும் தனியாக வழங்கப்படவில்லை. அதன் விளைவாக, பணியமர்த்தப்பட்டவர்களுக்கு அந்த 25 விழுக்காடு ஊதியம் இன்றளவும் வழங்கப்படவில்லை. இதனால் ரூ. 5000 மட்டுமே பலருக்கு ஊதியமாகக் கிடைத்தது. எனவே, பலர் அந்த பணியை விட்டுவிட்டு வியாபாரம் செய்ய தொடங்கிவிட்டனர்.

இப்படியாக, ஒவ்வொரு முறையும் அரசு அரசாணைகளை வெளியிடுவதும், பார்வையற்றோர் அதனை நம்பிக் காத்திருப்பதும் வாடிக்கையாகிவிட்டது. 

போராட்டம் மார்ச் 2018
  தொடர்ச்சியாக அரசு பார்வையற்றோர் வாழ்வாதாரத்திற்கு வழிவகை செய்யாத நிலையில், 5.3.2018 அன்று மீண்டும் மிகுந்த எதிர்பார்ப்போடு வேலைவாய்ப்பு உள்ளிட்ட கோரிக்கைகளை அடிப்படையாக வைத்து போராட்டம் தொடங்கப்பட்டது. மூன்று நாட்கள் நடைபெற்ற இந்த போராட்டம், தமிழக முதல்வரிடம் கோரிக்கை மனு வழங்கியதனை அடிப்படையாகக் கொண்டு முடிவிற்கு வந்தது. ஏறக்குறைய பத்து ஆண்டுகளாக பணிக்காக காத்திருக்கும் பார்வையற்றோருக்கு ஏமாற்றமே மிஞ்சியது.
--
கட்டுரையாளர் சென்னை இந்தியன் வங்கி கிளையில் பணியாற்றி வருகிறார்.
தொடர்புக்கு: [email protected]

  பாவையர்க்கு உரமூட்ட பாரதி பகன்றான், ‘பாதகம் செய்பவரைக் கண்டால் பயம்கொள்ள லாகாது பாப்பா’.
 
மதம், இனம், மொழி, கலாச்சாரம், பண்பாடுகளை மறந்து, உலக மகளிர் அனைவரும் ஒரு தோட்டத்து மலர்களாக மகிழ்ந்து, இந்த மகளிர் தினத்தைக் கொண்டாடுவதாக மார்தட்டிக் கொண்டு வாழ்த்துக்களைப் பரிமாறிக்கொள்ளும் மனநிலையில் இன்றைய மகளிர் இல்லை என்பதுதான் நிதர்சனம்.
 
பெண்ணுரிமைக் குரல்கள் ஓங்கி ஒலித்தாலும், பெண்களுக்கு எதிரான அடக்குமுறைகளும், அத்துமீறல்களும், தாக்குதல்களும் உலகின் எங்கோ ஒரு மூலையில் இந்த நொடி வரை தொடர்ந்து நிகழ்ந்துகொண்டிருப்பதை யாராலும் மறக்கவோ, மறுக்கவோ முடியாது. பெண்கள் பிறந்த நாள் முதல், இவ்வுலகில் வாழும் இறுதி நாள் வரை அவர்கள் படும் இன்னல்களும், சந்திக்கும் சோதனைகளும் ஏராளம் என தேசிய குற்ற ஆவணக் காப்பகம் படம் பிடித்துக் காட்டுகிறது. இத்தகு சூழலில், சர்வதேச மகளிர் தினத்தைக் கொண்டாடுவதன் காரணங்களை அறிந்துகொள்ளவேண்டியது அவசியமாகிறது.
 
‘Woman’ என்ற ஆங்கிலச் சொல், ‘Wifman’ (Wif = வயிறு) என்ற ஜெர்மானிய மொழிச் சொல்லிலிருந்து உருவான சொல்லாகும். ‘Wifman’ பின்னர் ‘Wiman’-ஆக மாறி, பின் ‘Wumman’ என்ற சொல் வடிவத்தைப் பெற்று, இறுதியாக ‘Woman’ என்ற தற்போதைய எழுத்து வடிவத்தைப் பெற்றது. வயிறு என்ற சொல் இனப்பெருக்கத்திற்கு உதவும் கருவறையைச் சுட்ட, கருவறையை வரமாகப் பெற்ற எல்லா உயிரினங்களுக்கும் இது பொதுப் பெயராகியது குறிப்பிடத்தக்கது.
 
சந்ததியை வளர்த்த பெண்ணினம் சந்திரனில் கால் பதித்து சாகசங்கள் புரிந்ததும், ‘அடுப்பூதும் பெண்களுக்கு படிப்பெதற்கு’ என்று சொன்னவர்களுக்கு ‘யாரும் வேண்டாம் படிப்பிருக்கு’ என்று தங்கள் செயல்களால் பதிலடி கொடுக்கும் நிலைக்கு வளர்ந்ததும், வீட்டுக்குள்ளேயே முடங்கிக் கிடந்தவர்கள் நாடாளப் புறப்பட்டு வெற்றி கண்டதும், மண்ணைப் பார்த்து நடந்தவர்கள் விண்வெளியில் பறந்ததும் விண்ணிலிருந்து இறங்கிவந்த அழகு தேவதை வழங்கிய அதிசய வரத்தால் நிகழ்ந்தது அல்ல. மாறாக, அன்றைய காலகட்டத்தில் சமுதாயத்தில் புரையோடிக் கிடந்த மூடப் பழக்கவழக்கங்கள், ஆணாதிக்கம், அடிமை முறைகள் மற்றும் அவர்கள் ஆண்டாண்டு காலமாக அனுபவித்துவந்த சொல்லமுடியாத வேதனைகளை எதிர்த்தும் சுதந்திரம், சமத்துவம், பிரதிநிதித்துவம், பணிவாய்ப்பு மற்றும் பாதுகாப்பான பணிச்சூழல், பெண் கல்வி மற்றும் சில அடிப்படை உரிமைகளைக் கேட்டு முன்னெடுக்கப்பட்ட எண்ணிலடங்காப் போராட்டங்களால் விளைந்ததேயாகும்.
 
பிரெஞ்சுப் புரட்சி
  பதினெட்டாம் நூற்றாண்டுவரை பெண்கள் மிகவும் தாழ்த்தப்பட்டவர்களாகவும், வீட்டு வேலை செய்யும் அடிமைகளாகவும், ஆண்கள் பலரின் மோகப் பொருளாகவும், குழந்தைகளைப் பெற்று வளர்க்கும் எந்திரங்களாகவுமே வாழ்ந்து வந்தனர். ஆரம்பக் கல்வி பெறவும் அனுமதிக்கப்படவில்லை. அவர்கள் கல்வி, கலை, இலக்கியம், கலாச்சாரம், பண்பாடு, அறிவியல், அரசியல், பொருளாதாரம் மற்றும் அன்றாட நிகழ்வுகள் குறித்த அடிப்படை அறிவையும் பெற்றிருக்கவில்லை.
 
இந்நிலையில், 1750-ஆம் ஆண்டில் இங்கிலாந்தில் ஏற்பட்ட தொழில்புரட்சி மெதுவாக பிற ஐரோப்பிய நாடுகளில் பரவத் தொடங்கியது. பொருளாதார முன்னேற்றத்துக்காக எழுப்பப்பட்ட தொழிற்சாலைகள் பெண்களின் முன்னேற்றத்திற்கும் அடிகோலியதுதான் ஆச்சரியம். புதிதாக உருவாக்கப்பட்ட தொழிற்சாலைகள், ஒதுக்கப்பட்டவர்களாக வீட்டுக்குள்ளேயே அடங்கி, ஒடுங்கி வாழ்ந்த பெண்களை பணிபுரிய வருமாறு அழைப்பு மடல்களை அனுப்பின; விழித்துக்கொண்டது பெண்கள் சமூகம். தொழிற்சாலைகளில் அனுமதிக்கப்பட்ட பெண்கள், தொழில்துறைப் பணிகளோடு உலக நடைமுறைகள் குறித்த அறிமுகமும் கிடைக்கப்பெற்றனர். குடும்பம் மற்றும் தொழிற்சாலைச் சூழலில் நிலவி வந்த இனப்பாகுபாடு மற்றும் அடிமை முறை குறித்து உணரத் தொடங்கினர். மேலும், இரண்டாம் பாலினமாகக் கருதப்பட்டு வாக்குரிமையும், அரசியலில் ஈடுபடும் உரிமையும் மறுக்கப்பட்டதையும் புரிந்துகொண்டனர். ஆண்களைவிட அதிகமான மன வலிமையைப் பெற்ற பெண்ணினம் தங்கள் ஆணாதிக்க எதிர்ப்பைத் தெரிவிக்கவும், அரசியலில் நுழையும் ஆர்வத்தைப் பதிவு செய்யவும் போராட்டத்தில் இறங்குவதாக முடிவெடுத்து, தகுந்த சந்தர்ப்பத்தை எதிர்நோக்கிக் காத்திருந்தது. அவர்களின் ஏக்கத்தைத் தீர்த்துக் கொள்ளவும், எதிர்பார்ப்பை நிறைவேற்றிக் கொள்ளவும் 1789-ஆம் ஆண்டு வெடித்த பிரெஞ்சுப் புரட்சி தகுந்த வடிகால் அமைத்துத் தந்தது என்றால் அது மிகையாகாது.
 
1789 ஜூன் 14-ஆம் நாள் சுதந்திரம், சமத்துவம், பிரதிநிதித்துவம் ஆகிய கோரிக்கைகளோடு அரசியலில் ஈடுபடும் உரிமையையும் கேட்டு பெண்கள் பாரிஸ் நகர வீதிகளில் போர்க்கொடி உயர்த்தினர். பெண்களின் உரிமை கேட்புப் போரில், பெண்களுக்கு ஆதரவாக ஆண்களும் கையில் கிடைத்த ஆயுதங்களுடன் போராட்டத்தில் குதித்தனர். மக்கள் கூட்டம் அலைமோத, விழிப்புணர்வு கோஷங்கள் விண்ணைப் பிளக்க, கொட்டும் மழையில் போராளிகள் கூட்டம் அரசவை நோக்கி மிதந்து சென்றது. போராட்டத்தைச் சிறிதும் எதிர்பார்க்காத அப்போதைய பிரெஞ்சு அரசர் லூயி, புயலெனப் புறப்பட்ட பூவையரைத் தன் அதிகாரத்தைக் கொண்டு அடக்கப்போவதாக முழக்கமிட்டார். போராட்டக்காரர்களிடம் தம் இரு மெய்க்காப்பாளர்களைப் பறிகொடுத்ததால் பதறிப்போன அரசர், அவர்களது கோரிக்கைகளை நிறைவேற்றுவதாக உத்திரவாதம் அளித்து ஆர்ப்பாட்டத்திற்குத் தற்காலிகமாக முற்றுப்புள்ளி வைத்தார். கோரிக்கைகளை நிறைவேற்றாமல் மன்னர் முடி துறக்கவே, போராட்டத்தைத் தொடர்வது தவிர்க்க இயலாததாகிவிட்டது.
 
கிரீஸ் மாநகரில் வசிஸ்ட்ரடா என்பவரது தலைமையில் நடைபெற்ற போராட்டத்தில் ஆஸ்திரியா, டென்மார்க், ஜெர்மனி போன்ற பிற ஐரோப்பிய நாடுகளைச் சேர்ந்த பெண்மணிகள் பலர் கலந்துகொண்டனர். அப்போராட்டத்தில், மேற்சொன்ன கோரிக்கைகளோடு வேலைநேரக் குறைப்பும் முக்கியக் கோரிக்கையாக இணைத்துக்கொள்ளப்பட்டது. இத்தாலியப் பெண்களும் வாக்குரிமை கேட்டு கிளர்ச்சியில் இறங்கினர். இத்தகைய தொடர் போராட்டங்களின் வீரியத்தை அறிந்த ஆளும் வர்க்கம், சிறிது சிறிதாக செவிசாய்க்கத் தொடங்கியது. அவர்களுடைய தொடர் போராட்டங்களை முடிவுக்குக் கொண்டுவந்த நாள் மார்ச் 8, 1848. அப்போது, ஃபிரான்சின் புருஸ்ளியனில் இரண்டாவது குடியரசை நிறுவிய அரசர் லூயி பிளான்க், பெண்களுக்கு வாக்குரிமை அளிப்பதாகவும், அரசியலில் ஈடுபடும் உரிமை அளிப்பதாகவும் மேற்குறிப்பிட்ட நாளில் ஒப்புதல் அளித்தார். பெண்களின் நீண்டநாள் கோரிக்கைகளான இரு பெரும் உரிமைகளைப் பெற்றுத் தந்தமையால், மார்ச் 8 இன்றைய மகளிர் தினக் கொண்டாட்டங்களுக்கு வலிமையான அடித்தளத்தை அமைத்துத் தந்தது.
 
ரஷ்ய மகளிரின் எழுச்சி
  முதல் உலகப்போர் மூண்ட சமயத்தில், போரை விரும்பாத ரஷ்யப் பெண்கள் அமைதியான முறையில் தங்கள் எதிர்ப்பைத் தெரிவிக்கும் விதமாக, பிப்ரவரி கடைசி ஞாயிற்றுக்கிழமையை மகளிர் தினமாக அனுசரித்தனர். மற்ற ஐரோப்பியப் பெண்கள் ரஷ்யப் பெண்களுக்கு ஆதரவாக, மார்ச் 8-ஆம் தேதியை மகளிர் தினமாகக் கொண்டாடினர்.
 
இப்போரில், நாடுபிடிக்கும் கொள்கையை அடிப்படையாகக்கொண்ட ஜெர்மனி மேற்கொண்ட ஆக்ரோஷமான தாக்குதல்களால் பல நாடுகளைச் சேர்ந்த பல இலட்சம் இளம் வீரர்கள் உயிரிழந்தனர். மேலும், இலட்சக்கணக்கான வீரர்கள் பலத்த காயங்களுடனும், உடல் உறுப்புக்களை இழந்து உயிருக்குப் போராடிய நிலையிலும் இருந்தனர். பெண்களைப் பொறுத்தவரை, நெருங்கிய உறவுமுறைகளைப் பறிகொடுத்தும், பசி பட்டினியால் வாடியும், தங்கள் வாழ்வாதாரத்தை இழந்ததால் வாழ வழியின்றியும் திகைத்தனர்.
 
இச்சமயத்தில், அதுவரை பொறுமை காத்துவந்த ரஷ்யப் பெண்கள் பொங்கி எழுந்து, 1917 மார்ச் 8 அன்று, ரஷ்யாவிலுள்ள பெட்ரோகிராட் (தற்போதைய லெனின்கிராட்) என்ற இடத்தில், ஜெர்மனியின் தொடர் தாக்குதல்களைக் கண்டித்தும், ரஷ்யாவின் சர்வாதிகார ஆட்சியை எதிர்த்தும், மகளிர்தினக் கொண்டாட்டங்களுக்கு அங்கீகாரம் வழங்கக் கோரியும் போராடத் தொடங்கினர். 10 நாட்கள் தொடர்ந்து நடைபெற்ற அப்போராட்டம், முடியாட்சியை இறக்கிவிட்டு, லெனின் தலைமையிலான பொதுவுடைமைக் கட்சி ஆட்சிப் பொறுப்பேற்றதும் முடிவுக்கு வந்தது.
 
1920-இல் ரஷ்யாவின் செயிண்ட் பீட்டர்ஸ் நகரில் நடைபெற்ற மகளிரின் போராட்டத்தில் கலந்துகொண்ட மிகச்சிறந்த பெண்ணியவாதியான அலெக்ஸாண்ட்ரா கெலன்ரா என்பவர், பெண்களின் ஆணித்தரமான மன உறுதியையும், துணிகரமான எழுச்சியையும், வெற்றிகரமான புரட்சியையும் உலகிற்கு உரைத்த மார்ச் 8-ஆம் நாளையே மகளிர் தினமாகக் கொண்டாடலாம் என்று தீர்மானம் நிறைவேற்றினார். 1921 முதல், பல உலக நாடுகளில், மார்ச் 8 அன்று மகளிர் தினம் கொண்டாடப்பட்டு வருகிறது.
 
ஐக்கிய நாடுகள் அவை
  இரண்டாம் உலகப்போரின் முடிவில் (1945) உலக அமைதிக்காக ஏற்படுத்தப்பட்ட ஐக்கிய நாடுகள் அவை (United Nations Organization - UNO) சான்ஃபிரான்சிஸ்கோவில் செய்துகொண்ட உடன்படிக்கையில், பெண்களின் உணர்வுகளைப் புரிந்துகொண்டு அவர்களின் உரிமைகளைப் பாதுகாக்கவும், பாலினப் பாகுபாடின்றிச் சமத்துவம் பேணப்படவும், பெண் கல்வியை முறைப்படுத்தி சாதனையாளர்களை உருவாக்கிடவும், பெண்ணியம், பெண் விடுதலையின் அவசியத்தை  விவரித்து பெண் குழந்தைகளிடையே விழிப்புணர்வை ஏற்படுத்தவும், பெண்களின் லட்சியங்களை நிறைவேற்றவும்,  பெண்களின் முன்னேற்றத்திற்கு உகந்த, தடைகளற்ற சூழ்நிலைகளை ஏற்படுத்தித் தரவும் தகுந்த நடைமுறைகளை மேற்கொள்வதாக உறுதிமொழி அளித்து, செயல்படுத்தியும் வருகிறது. 1975-ஆம் ஆண்டை அகில உலக மகளிர் ஆண்டாக ஐக்கிய நாடுகள் அவை அறிவித்தது.
 
தற்போது, ஆர்மேனியா, அஜர்பெய்ஜான், துர்க்மெனிஸ்தான், கஜகஸ்தான், மங்கோலியா, ரஷ்யா, கம்போடியா, ஆப்கானிஸ்தான், மால்டோவா, வியட்னாம் உள்ளிட்ட நாடுகளில் மார்ச் 8 பொது விடுமுறையாக அறிவிக்கப்பட்டுள்ளது. சீனா, மடகாஸ்கர், நேபாளம் ஆகிய நாடுகளில் பெண்களுக்கு மட்டும் விடுமுறை அளிக்கப்பட்டு வருகிறது.
 
பெண்ணியமும் பெண் விடுதலையும்
  பெண்ணியம் (Feminism) என்ற பதம் கி.பி. 19-ஆம் நூற்றாண்டிலிருந்து பயன்பாட்டில் உள்ளது. இதன் பொருள், ஆண்களுக்குச் சட்டபூர்வமாக கிடைக்கப்பெறும் உரிமைகள் யாவும் பெண்களுக்கும் சமமாக வழங்கப்பட வேண்டும் என்பதாகும். முதலாளித்துவத்தை எதிர்ப்பதற்காக தொடங்கப்பட்ட மார்க்சியப் போராட்டங்களில், ஆணாதிக்க வெறியர்கள் மற்றும் பெண்களின் மீதான அடக்குமுறைகளுக்கு எதிராக எழுந்த குரல்களே பெண்ணியம் என்ற சொல் உருவாவதற்கும், பின்னாளில் அது தனிப்பட்ட கோட்பாடாக வளர்வதற்கும் அடிப்படையாக அமைந்ததாக மார்க்சிய பெண்ணியவாதிகள் கூறுகின்றனர்.
 
பெண்ணிய ஆய்வாளரான கேட் மில்லட் என்பவர் பெண்ணடிமை குறித்து சற்று ஆழமான கருத்துக்களை முன்வைத்திருக்கிறார். “உலகம் முழுவதும் பால்வகை என்பது, ஆண்கள் பெண்கள்மீது அதிகாரம் செலுத்தும் பான்மையில்தான் அமைந்துள்ளது. காரணம் என்னவெனில், இந்த பாலியல் வகைப்பாடுகள் ஆணாதிக்க சமூகத்தால் வகுக்கப்பட்டவையாகும். ஆண் என்பவன் தனக்குரிய சமூகக் களமாக கல்வி, நிதி, அரசியல், தொழில்துறை, அறிவியல், இராணுவம் ஆகியவற்றை முதன்முதலாகத் தேடி, முறையாகக் கற்று, சிறப்பான நிபுணத்துவம் பெற்று தன்னை முன்னிலைப்படுத்திக் கொண்டான்.
 
பெண்ணுக்கு இல்ல மேலாண்மை கொடுக்கப்பட்டு, அவளுடைய அதிகாரம் குடும்பம் என்ற குறுகிய எல்லைக்குள் வரையறுக்கப்பட்டிருந்தது. சமூகத்தில் அவளது பங்களிப்பு மறுக்கப்பட்டதால், சமூகத்தை அணுக விரும்பிய பெண்கள், தங்கள் துணையின் உதவியை நாட வேண்டியிருந்தது. அச்சூழலை ஆண்மகன் தனக்குச் சாதகமாக்கிக் கொண்டான். அதாவது, சமூக நோக்குடைய பெண்களை சுய சிந்தனையற்ற கருவிகளாகவும், தன் விருப்பத்தை மட்டும் நிறைவேற்றும் கைப்பாவைகளாகவும் மாற்றிவிட்டான். பால்வகை உறவுகள் வளர்ந்து பெருகுவதற்கு குடும்பம் என்ற அமைப்பும் காரணமாக அமைந்தது”.
 
பால்வகை அடிப்படையில் உருவான பெண்ணடிமைத் தனமானது, கருத்துருவம் (Ideology), உயிரியல் (Biology), சமூகவியல் (Sociology), வர்க்கம் (Class), சக்தி (Force), பொருளாதாரமும் கல்வியும் (Economy & Education), மானுடவியல் (Anthrapology), உளவியல் (Psychology) என பல நிலைகளில் பல்கிப் பெருகியிருப்பதாக கேட் மில்லட் விவரிக்கிறார்.
 
பெண்ணியக் கோட்பாடுகளோடு, பெண் விடுதலை குறித்த கருத்துக்களும் உணரப்பட வேண்டிய, முக்கியமான, அனைவரும் அவசியம் அறிந்திருக்க வேண்டிய சொல் விளக்கமாகும். பெண்கள் தங்கள் விருப்பத்திற்கேற்ப உணவு, உடை, கல்வி ஆகியவற்றைப் பெறுவதை முழுமையான பெண் விடுதலை என்று கூறவியலாது. மாறாக, பெண்களின் கல்வி, திருமணம், பணிவாய்ப்பு, பணியில் சமத்துவமின்மை தொடங்கி, சமையலறை, படுக்கையறை, மன உணர்வுகள் என எல்லாவற்றிலும் சுயமாகச் சிந்தித்துச் செயல்படுவதே முழுமையான, எட்டப்படவேண்டிய பெண் விடுதலை என்ற உண்மை பெண்கள், குடும்பம் மற்றும் அவர்கள் சார்ந்திருக்கும் சமூகம் என அனைவருக்கும் உரைக்கப்பட்டு, பெண் விடுதலையின் தார்ப்பரியத்தை உலகம் உணரச் செய்ய வேண்டும்.
 
இன்றைய நிலை என்ன?
  உலகின் 63 நாடுகளைச் சேர்ந்த பணிபுரியும் மகளிர் 14 வார மகப்பேறு விடுப்பை அனுபவிக்கின்றனர். இவர்களில் 28% மகளிருக்கு மட்டுமே இது சம்பளத்துடன் கூடிய விடுப்பாக அமைகிறது. ஊதியமில்லாத வீட்டு வேலைகளை ஆண்களைக் காட்டிலும் பெண்கள் குறைந்தபட்சம் இரண்டரை மடங்காவது அதிகமாகச் செய்கின்றனர். சம வேலைக்கு சம ஊதியம் வழங்கப்படுவதில்லை. உலகில் 66% பெண்கள் பணிபுரியும் நிலை இருந்தும், உலக வருமானத்தில் 10% மட்டுமே பெறுகின்றனர். வெளிநாடுகளில் பணிவாய்ப்பைத் தேடிச் செல்லும் மகளிரில் 57% பேரின் பணிநேரம் வரையறுக்கப்படவில்லை. ஐரோப்பியக் கூட்டமைப்பில் உள்ள பெண்களில் 55 சதவிகிதத்திற்கு மேற்பட்டோர் 15 வயதை அடைவதற்குள் ஒருமுறையாவது பாலியல் கொடுமைகளுக்கு ஆளாகின்றனர். இங்குள்ள பணிபுரியும் மகளிரில் 32% பேர் அடிக்கடி பாலியல் சார்ந்த தொல்லைகளுக்கு ஆட்படுத்தப் படுகின்றனர். .
 
உலகளவில் 61.5% பெண்கள் சேவைத் துறையிலும், 25% பெண்கள் விவசாயத் துறையிலும், 23% பெண்கள் பாராளுமன்றங்களிலும், 13% பெண்கள் தொழில்துறையிலும் பணியாற்றி வருகின்றனர். உலகின் 4% பெண்கள் மட்டுமே உயர் அதிகாரிகளாகப் பொறுப்பேற்றுள்ளனர். 67 நாடுகளில் மட்டுமே பெண்கள் சந்திக்கும் எதிர்பாராத வன்முறைகள் மற்றும் அத்துமீறல்களிலிருந்து அவர்களைப் பாதுகாக்கும் சட்டங்கள் நடைமுறையில் உள்ளன. 18 நாடுகளைச் சேர்ந்த கணவர்கள், தங்கள் பணிபுரியும் மனைவியரைச் சட்டத்தின் துணை கொண்டு எதிர்த்து, அவர்களின் பணி வாய்ப்பைத் தடை செய்யலாம். சர்வதேச அளவில் வேலையில்லாத இளைஞர்கள் 12.5% பேரும், இளம்பெண்கள் 13.9% பேரும் உள்ளனர். உலகின் பணி ஓய்வுக்குப்பின் ஓய்வூதியம் பெறும் ஆண்களின் அளவு 65% ஆக இருக்கின்றது. பெண்களைப் பொறுத்தவரை இது 35%-கும் குறைவாகவே உள்ளது. இன்னும் சமத்துவம் நிலவாமைக்கு என்ன காரணம்? சிந்திப்போம்.
 
என்ன செய்ய வேண்டும்?
  ஆதிகாலத்தில் பருவமடைந்த, கருவுற்ற, பேறுகாலப் பெண்கள் தங்களது குருதி, பால் வாசனையை மோப்பம் பிடித்துத் தங்களைத் தாக்க வரும் விலங்குகளிடமிருந்து தங்களைப் பாதுகாத்துக்கொள்ள, கூர்மையான ஆயுதங்களுடன் தங்கள் வீடுகளில் தங்கவைக்கப்பட்டனர். அப்போதுதான் பெண்ணடிமைத்தனம் முளைவிடத் தொடங்கியிருக்க வேண்டும். இன்றும், ஒரு குறிப்பிட்ட சமூகத்தில், மாற்றுத்திறனாளி பெண்கள் உட்பட பருவமடைந்த அனைத்து மகளிரும், தங்கள் மாதவிலக்குக் காலங்களில் வீட்டிற்கு வெளியே தனிமைப்படுத்தப்படுவதும், பேய், பிசாசுகளைக் காரணம் காட்டி இரும்பு பொருட்களைக் கையில் வைத்திருப்பதுமான இழிசெயல்கள் நிகழ்ந்துகொண்டுதான் இருக்கின்றன.
 
அறிவியலும், தொழில்நுட்பமும் வளர்ச்சியின் பாதையில் பயணித்துக் கொண்டிருக்கும்போதும், வலிமையான விலங்குகளை மிருகக்காட்சி சாலைகளில் மட்டுமே காணக்கூடிய நிலை இருந்தும், பெண் விடுதலை அங்கீகரிக்கப்பட்டதோடு, பெண்களின் உரிமைகளைப் பேணிப் பாதுகாப்பதைத் தங்கள் கடமையாக்கிக்கொண்ட சமூக அமைப்புகள் பெருகிவிட்ட போதிலும் இதுபோன்ற சமூகத்தைப் பாழ்படுத்துகின்ற, பெண் விடுதலைக்கு எதிரான, முட்டாள்தனமான மூடப்பழக்கங்களாகிய களைச் செடிகள் இன்னும் வேரோடு வெட்டி எறியப்படாமல் இருப்பது மிகுந்த வேதனையைத் தருகிறது.
 
‘எங்கெங்கு காணினும் சக்தியடா’ என்று பாவேந்தரால் தெய்வீகத் தன்மை கொண்டதாக மதித்துப் போற்றப்பட்ட மகளிர் சமூகம், இன்று சிறிதும் மனித நேயமில்லாத மிருகச் சித்திரவதையர்களால் துச்சமெனக் கருதப்பட்டு, மிதித்து, சிதறடிக்கப்பட்டுக் கொண்டிருப்பதுதான் ஏமாற்றம் கலந்த எதார்த்தம். எல்லார்க்கும் எல்லாமும் அளித்திடும் சமூகமாய், குறிப்பாக பெண்களின் உரிமைகள் மற்றும் பாதுகாப்பினை பாலினப் பாகுபாடின்றி உறுதிப்படுத்தும் சமூகமாய் மாற்ற என்னென்ன செய்யலாம்?

• பெண்கள் சுயமாகச் சிந்தித்து முடிவுகளை எடுக்க உரிமை வழங்கப்பட வேண்டும்.

• பெண் குழந்தைகளுக்குத் தரமான கல்வி அளிக்கப்படுவதோடு, அவர்களின் சுதந்திரம், சமத்துவம், கலாச்சாரம், பண்பாடு, பழக்கவழக்கங்கள், தனிமனித ஒழுக்கம் மற்றும் பாதுகாப்பு குறித்த தெளிவான புரிந்துணர்வை சிறுவயதிலேயே ஏற்படுத்தும் பொறுப்பை பெற்றோர் மற்றும் கல்வி நிறுவனங்கள் விரும்பி ஏற்றுச் செயல்படுத்த முற்பட வேண்டும்.

• குழந்தைகளுக்கு Good Touch & Bad Touch குறித்து விவரிப்பதோடு, தனிப்பட்ட மற்றும் பொது இடங்களில் அவர்கள் எதிர்பாராமல் எதிர்கொள்ளும் பாலியல் அத்துமீறல்களைச் சமாளிக்க தேவையான தற்காப்பு முறைகளையும் பயிற்றுவிக்கவேண்டும்.

• பசு வதையைத் தடுக்க பசுக்களுக்கு ஆதார் அட்டைகள் அறிமுகமானதுபோல, பசுவினும் மென்மையான பெண் சிசு வதையைத் தடுக்க அரசு நடவடிக்கை எடுக்கவேண்டும்.

• பெண்ணுறுப்பு சிதைப்பு, காமவெறியர்களின் பாலியல் தொந்தரவுகள் போன்ற கொடுமைகளிலிருந்து பெண்கள் பாதுகாக்கப்படவேண்டும்.
• பெண்கள் பருவமடையும் சமயங்களில், அவர்களுக்குத் தேவையான சத்துள்ள உணவுப் பொருட்களோடு, சானிட்டரி நாப்கின்களும் அவரவர் வீடுகளுக்கே அனுப்பி வைக்கப்பட வேண்டும்.
• சுயமரியாதைத் திருமணங்கள் மற்றும் விதவை மறுமணங்கள் ஆதரிக்கப்படவேண்டும்.
• குழந்தைத் திருமணம், அதிகரித்துவரும் ஆணவக் கொலைகள், விபச்சாரம், கொத்தடிமைத்தனம், பாலியல் வல்லுறவு மற்றும் கருக்கலைப்பு ஆகியவற்றுக்கு எதிரான சட்டங்கள் கடுமையாக்கப்பட்டு, குற்றங்கள் குறைக்கப்பட வேண்டும்.
• பெண் இப்படித்தான் இருக்கவேண்டும் என்று வீட்டுக்குள்ளேயே வகுக்கப்பட்டிருக்கும் எழுதப்படாத சட்டங்கள் எடுத்தெறியப்பட வேண்டும்.
• திருமணம் என்ற பெயரில் அரங்கேறும் வரதட்சணைக் கொடுமைகள், தந்தைவழி மரபு, கர்ப்பகாலப் பணிச்சுமை, மதமாற்ற நடைமுறைகள் மற்றும் முன்னெழுத்து (Initial) மாற்றங்கள் ஆகிய வெறுக்கத்தக்க செயல்முறைகள் முற்றிலுமாக ஒழிக்கப்படுவதோடு, திருமணத்திற்குப் பின் பெண்கள் விரும்பினால் அவர்களது தனித் திறமைகளை வளர்த்துக் கொள்வதற்கும் வாய்ப்புகள் அளிக்கப்பட வேண்டும்.
• புலம்பெயர் பெண்களின் பணிச் சூழல், பணிப் பாதுகாப்பு மற்றும் பணி நேரம் ஆகியவை வரையறுக்கப்பட்டுக் கண்காணிக்கப்பட வேண்டும்.
• அபரிமிதமான வளர்ச்சியில் திளைத்துக் கொண்டிருக்கும் சமூக வலைதளங்கள் பெண்களுக்கு எதிராகிவிடும் வாய்ப்புகள் மிகுதியாக இருப்பதால் ஆண், பெண் இருபாலரும் அளவறிந்து அவற்றை பயன்படுத்தவேண்டும்.
• பெண்களை ஆபாசமாகக் காட்டும் புகைப்படங்கள் சமூக வலைதளங்களில் பதிவேற்றப்படாமல் தடுக்கப்பட வேண்டும்.
• ஊடகத் துறையில் பணிபுரியும் பெண்களுக்கு, உடுத்தும் உடையிலும், தங்களுடைய கருத்துக்களைப் பகிர மற்றும் பதிவிடவும் சுதந்திரம் அளிக்கப்படுவதோடு, பாலியல் மிரட்டல்களற்ற பாதுகாப்பான பணிச்சூழல் ஏற்படுத்தித் தரப்பட வேண்டும்.
• திருவிளையாடல் புராணத்தில் ஆணானப்பட்ட சிவபெருமானே அடிமைப்படுத்தினார் என்பதற்காக இன்றைய சினிமாக்களிலும், ராஜா ராணி, செம்பருத்தி முதலிய தொலைக்காட்சி தொடர்களிலும், சில விளம்பரப் பொருட்களிலும் பெண்கள் அடிமைகளாகச் சித்தரிக்கப்படவேண்டிய அவசியமில்லை. குடும்பம், சமூகம், வலைதளங்கள், சினிமாக்கள் மற்றும் இதர ஊடகங்கள் பெண்மை குறித்த சீர்திருத்தக் கருத்துக்களை விதைத்து, அவர்களைப் பண்படுத்திப் பாதுகாக்கும் வேலியாக இருக்க வேண்டுமே தவிர, வேலியே பயிரை மேய்வது முறையல்ல என்பதால் இந்த நிலையை மாற்றும் முயற்சிகள் முன்னெடுக்கப்பட வேண்டும்.
• கருவறை முதல் கல்லறைவரை சவால்களையே வாழ்க்கையாய் பெற்ற மாற்றுத்திறனாளி மகளிருக்கு தரமான கல்வி, முறையான வழிகாட்டுதல், சிறப்புச் சலுகைகள், தகுதிக்கும் திறமைக்கும் ஏற்ற வேலைவாய்ப்பு, பாதுகாப்பான பயணம் மற்றும் பணிச்சூழல் ஆகியவை உரிய நேரத்தில் வழங்கப்படுவதை உறுதிப்படுத்தும் சட்ட திட்டங்கள் வகுக்கப்பட்டு நடைமுறைப்படுத்தப்படுவதோடு, அவர்களின் சரித்திரச் சாதனைகள் முறையான அங்கீகாரத்தைப் பெற, தகுந்த வழிவகைகளை ஆராய்ந்து செயல்படுத்த வேண்டும்.
• இஸ்லாமியர்களின் உயரிய கொள்கைகளான மணக்கொடை, பேறுகால உதவி ஆகியவை உலகம் முழுவதும் பரப்பப்பட்டு, ஏழை எளிய மற்றும் கிராமப்புற மகளிரின் திருமணம் மற்றும் பிரசவத்திற்குத் தேவையான நிதியுதவி கிடைக்கச் செய்வதோடு, அவர்களது வாழ்க்கைத் தரம் உயரவும் வழிகாட்டலாம்.
• மணமான பெண்கள் கணவரை இழந்த ஒரே காரணத்துக்காக கைம்பெண்கள் என்று கூறுதல், தாலி, மஞ்சள், பூ, பொட்டு ஆகியவை மறுக்கப்படுதல், சுப நிகழ்ச்சிகளில் அனுமதி மறுக்கப்படுதல், ஒதுக்கப்பட்டவர்களாகக் கருதப்பட்டுத் தனிமைப்படுத்தப்படுதல் ஆகிய நடைமுறைகள் நிச்சயமாக மாற்றத்திற்கு உட்பட வேண்டியவையாகும்.

 
கண்ணகி, தமயந்தி, சகுந்தலா, சீதா ஆகிய கற்புக்கரசியரும், ஜான்சி ராணி, வேலு நாச்சியார் போன்ற விடுதலை வேட்கையுள்ள வீரப் பெண்மணிகளும், சரோஜினி நாயுடு போன்ற அறிவில் சிறந்த எழுத்தாளர்களும், கல்பனா சாவ்லா, சுனிதா வில்லியம்ஸ் போன்ற சாதனைப் பெண்மணிகளும், அன்னைத் தெரசா போன்ற அர்ப்பணிப்பு மனப்பான்மையுள்ள சமூக சேவகியரும், பல்கலை வித்தகியர் மற்றும் பல்துறை வல்லுனர்களும் வாழ்ந்து புகழ்பெற்ற புண்ணிய பூமி இது.
 
மேலும், பெண் கல்வி, பெண் விடுதலைக்காகப் பாடுபட்ட பாரதியார், பாரதிதாசன் போன்ற மகா கவிஞர்களையும், சதி ஒழிப்புக்கு வித்திட்ட ராஜாராம் மோகன் ராய் போன்ற சீர்திருத்தவாதிகளையும், தீண்டாமையை ஒழித்த மகாத்மா காந்தியடிகள், தாழ்த்தப்பட்டோர் உயர்வுக்காய் உழைத்த அண்ணல் அம்பேத்கர் போன்ற தேசத் தலைவர்களையும், உயர்ந்த பெண்ணியச் சிந்தனையாளராகத் திகழ்ந்ததோடு சமூக சீர்திருத்தங்களைத் தம் வீட்டு மகளிரிடமிருந்தே தொடங்கிய தந்தை பெரியார் போன்ற மகான்களையும் பெற்று வளர்த்த பெருமைக்குரிய நாடு இது.
 
‘மாதர் தம்மை இழிவுசெய்யும் மடமையைக் கொளுத்துவோம்’,
‘பெண்கள் நாட்டின் கண்கள்’,
‘பெண்கள் அணு அளவு அடக்குமுறைக்கு ஆளாக நேர்ந்தாலும், அத்தேசத்தின் முன்னேற்றம் முற்றிலுமாக பாதிக்கப்படும்’,
‘வேதம் படைக்கவும் நீதிகள் செய்யவும்
வேண்டி வந்தோமென்று கும்மியடி;
சாதம் படைக்கவும் செய்திடுவோம்; - தெய்வச்
சாதி படைக்கவும் செய்திடுவோம்’,
‘கல்வியில்லாப் பெண்கள் களர் நிலம்;
கல்வியுடைய பெண்கள் திருந்திய கழனி’
போன்ற வாக்கியங்கள் வெறும் வார்த்தை ஜாலங்களாகி போகிறபோக்கில் தொலைந்துவிடாமல், வரலாற்றைப் பறைசாற்றும் சின்னங்களாகவும், பாதகம் செய்வோரைப் பயமுறுத்தும் பானங்களாகவும், நிகழ்காலத்தின் நிழலோட்டங்களாகவும், வருங்காலத் தலைமுறையினருக்கு வழிகாட்டும் வாசகங்களாகவும் என்றென்றும் நிலைபெறட்டும்!
--
கட்டுரையாளர் புதுக்கோட்டை மாவட்டம் வெள்ளாள விடுதி ஊராட்சி ஒன்றிய நடுநிலைப் பள்ளியின் ஆங்கில ஆசிரியர்.
தொடர்புக்கு: [email protected]

  வெளிச்சம் என்பது இருளைப் போக்குவது தானே? அது எப்படி இருளை உருவாக்குவதற்குத் துணை செய்யும்? ஆமாம், வெளிச்சம் தானே நிழல்களை உருவாக்குகின்றது? பிரம்மாண்டமான நிழல்கள் தானே இருள்? விடியலைத் தரும் சூரியன் தானே இரவையும் தருகிறது? சூரிய ஒளி தருகின்ற வெளிச்சம் இயற்கையானது; இயல்பானது. ஆனால், திரையில் செலுத்தப்படும் வெளிச்சம் முற்றிலும் செயற்கையானது; முறையாகத் திட்டமிடப்பட்டது. தவறான இடத்தில் செலுத்தப்படும் வெளிச்சம் தேவைப்படும் இடங்களில் இருளை ஏற்படுத்துகிறது; கண்களை கூசச்செய்து அவசியமான இடங்கள் மறைக்கப்படவும் செய்கிறது.
 
கலை என்பதும் ஒருவகையான அறிவியல்தான்! ஏனென்றால், அறிவியல் என்பது என்ன? தனி நபர்களால் கண்டுபிடிக்கப்பட்டவையும் உருவாக்கப்பட்டவையும் பொதுச் சமூகத்திற்குப் பயன்படுவது அறிவியல் ஆகிறது. அதேபோல, தனிநபர்கள் அறிந்தவற்றை, உணர்ந்தவற்றை எழுத்து, இசை, நாடகம், ஓவியம் போன்றவை வாயிலாக பொதுச் சமூகத்திற்கு வழங்குவது கலை ஆகிறது.
 
கலை என்பதை அறிவியல் என்று ஏற்றுக்கொள்கிறீர்கள் என்றால், இன்னொன்றையும் மறுக்கக்கூடாது. ஆமாம்! அறிவியலில் மிகவும் மெச்சப்பட்ட கண்டுபிடிப்புகள், பிற்காலத்தில் தவறானவை அல்லது பயனற்றவை என ஒதுக்கப்படும். அப்படியானால், கலைப் படைப்புகளையும் மறு ஆய்வு செய்யலாம்தானே?
 
இவ்வளவு பீடிகைகள் எதற்காக என்றால், கலைப் படைப்புகள் அல்லது படைப்பாளிகள் என்றாலே புனிதத் தன்மையுடன்கூடிய ஒளிவட்டம் நமக்குத் தோன்றுவது வழக்கம். இவ்வளவு காலமும் உயர்ந்த பீடத்தில் வைத்து, போற்றி, ஆராதித்து வந்த ஒன்றை, மீண்டும் பொதுவெளியில் நிறுத்துவது சற்று சங்கடத்தை ஏற்படுத்துவது இயற்கைதான். மீண்டும் பொதுவெளியில் வைத்து, பழுதுபார்த்து, மீண்டும் பயன்படுத்தலாமா அல்லது இனி பயன்படாது என்ற முடிவிற்கு வரலாமா என்பதான முயற்சிதான் இது. அதாவது, படைப்புகளையோ அல்லது படைப்பாளிகளையோ குற்றம் சாட்டுவது இதன் நோக்கம் அன்று என்பதை அனைவரும் புரிந்துகொள்ள வேண்டும், நம்ப வேண்டும் என்பதே இதன் மூலமாக யாம் தெரிவிக்கும் பொறுப்புத் துறப்பு.
 
உண்மையில் திரையில் காண்பன பெரும்பாலும் மாயைதான். அங்கு போய் நிஜத்தைத் தேடுவது சரியாகாது. ஏனென்றால், மரத்தடியில் கூட்டம் கூட்டி தீர்ப்பு வழங்கும் சின்னக் கவுண்டர், நாட்டாமை போன்றோரை உண்மையில் பார்த்திருக்கிறோமா? ஆறுச்சாமி, துரைசிங்கம் போன்ற அதிரடியான அதிகாரிகளைப் பார்த்திருக்கிறோமா? ஆனால், சின்னக் கவுண்டர், நாட்டாமை, ஆறுச்சாமி, துரைசிங்கம் போன்ற கதாபாத்திரங்கள் திரையில் நாம் கண்டதைவிட நிஜத்தில் இன்னமும் கொடூரமான குணம் நிறைந்தவர்களாக நம்மைச் சுற்றி உலவிக்கொண்டிருப்பதையும் எவராலும் மறுக்க முடியாது. இருந்தாலும், இவற்றைப் பிரித்தறியும் வாய்ப்புகள் கிடைக்கலாம். அதேநேரத்தில், உண்மையில் மாற்றுத்திறனாளிகளுடன் பழகவும் புரிந்துகொள்ளவும் அனைவருக்கும் வாய்ப்புகள் கிடைப்பதில்லையே!
 
பொதுவாக, அனைத்து வகை மாற்றுத்திறனாளிகளுமே திரைப்படங்களில் முறையாகக் காட்டப்படுகின்றனரா என்பதே பெரிய கேள்விதான். அப்படியானால், பார்வை மாற்றுத்திறனாளிகள் பற்றி மட்டும் தனியாக ஏன்? உடல் உறுப்பு மாற்றுத்திறனாளிகள் மற்றும் செவித்திறன் மாற்றுத்திறனாளிகள் ஓரளவிற்குத் தங்களது தேவைகளைச் சுயமாக நிறைவேற்றிக்கொள்வர்; மனவளர்ச்சி மாற்றுத்திறனாளிகள் ஒவ்வொரு தேவைக்கும் பிறரைச் சார்ந்திருப்பர்.
 
பார்வை மாற்றுத்திறனாளிகள் இத்தகைய விஷயங்களில் எந்த வகை? அவர்களால் சுயமாக இயங்க முடியுமா அல்லது பிறரைச் சார்ந்தே இருக்கின்றனரா? இந்தக் கேள்விக்கான பதில் பொதுச் சமூகத்தில் எத்தனை பேருக்குத் தெரியும்? பார்வை மாற்றுத்திறனாளிகள் எப்படி சாப்பிடுவர், எப்படி படிப்பர், எப்படி தேர்வு எழுதுவர், எப்படி உடைகளைத் தேர்ந்தெடுப்பர், எப்படி ஒப்பனை செய்வர், என்னென்ன பணிகளில் உள்ளனர் என்பதெல்லாம் பொதுச் சமூகத்திற்குத் தெரியுமா?
 
‘சின்னத்தம்பி’ திரைப்படத்தில் கவுண்டமணி, மாலைக்கண் நோய் உள்ளவராக இருப்பார்; ‘குற்றமே தண்டனை’ திரைப்படத்தில் விதார்த், குழாய்ப் பார்வை நோய் உள்ளவராக இருப்பார். இவை தவிர்த்து, ஏனைய திரைப்படங்களில் இடம்பெற்ற பார்வை மாற்றுத்திறனாளி கதாபாத்திரங்கள் அனைத்தும் முழுமையான பார்வையற்ற கதாபாத்திரமாகவே இருக்கும். இது நிஜமா, வெறும் நிழலா?
 
பூமியில் உள்ள எல்லாவற்றையும் ஒவ்வொருவரும் அறிந்திருக்க வேண்டும் என்ற அவசியம் எதுவுமில்லை. ஆனால், அருகில் இருப்பவர் பசியுடன் இருக்கிறார், பசியை வெளிப்படுத்த முடியாமல் இருக்கிறார், பசியைத் தணிக்க வழியில்லாமல் இருக்கிறார் என்பதை அறிந்துகொள்ள விரும்பாமல் இருப்பது மனிதத் தன்மை ஆகுமா? இல்லை அல்லவா? அதனால், சக மனிதர்களைப் புரிந்துகொள்ளும் நோக்கில், நிழலுக்கும் நிஜத்திற்கும் உள்ள இடைவெளிகளை வெளிச்சமிட்டுக் காட்டும் முயற்சிதான் இது.
 
இந்தத் தொடருக்கான டிரெய்லரை இங்கு நிறைவு செய்கிறோம். முதல் பகுதிக்கான டீசர் இதோ: தமிழ்த் திரைப்படங்களில் இடம்பெற்ற பெரும்பாலான பார்வை மாற்றுத்திறனாளி கதாபாத்திரங்கள் பாடுகின்றனர்; பிச்சை எடுக்கின்றனர்; அல்லது பாடிக்கொண்டே பிச்சை எடுக்கின்றனர். அப்படியானால், பார்வை மாற்றுத்திறனாளிகளுக்கு வேறு எதுவும் தெரியாதா அல்லது வேறு எதுவும் முடியாதா?
 
ஏன் முடியாது? இந்தத் திரைப்படத்தில் இடம்பெற்ற பார்வை மாற்றுத்திறனாளிகள் எவரும் பிச்சை எடுக்கவில்லை; இனிமையான குரல் வளம் கொண்டவர்களாக இல்லை; அவ்வளவு ஏன், இசைத் துறையில் ஈடுபாடு கொண்டவர்களாகக்கூட காட்டப்படவில்லை! மேலும், அனுதாபத்தை ஏற்படுத்துவதற்காக உடல் ரீதியாக துன்புறுத்தப்படுவதாகவும் காட்டப்படவில்லை. இயல்பான, வழக்கமான தொழில் செய்பவர்களாக பார்வை மாற்றுத்திறனாளிகள் காட்டப்பட்டுள்ளனர். அந்தத் திரைப்படம் தான் இத்தொடரின் முதல் திரைப்படமாக, வரும் இதழில்!

​...வெளிச்சம் பாய்ச்சுவோம்
--
கட்டுரையாளர் ஈரோட்டிலுள்ள காதுகேளாதோருக்கான அரசு உயர்நிலைப்பள்ளியின் கணித ஆசிரியர். இவர் பார்வை மாற்றுத்திறனாளி அல்ல.
தொடர்புக்கு: [email protected]

  கணிதத்தைப் பலரும் கசப்பு மருந்து என ஒதுக்குவதைக் கண்கூடாகக் கண்டு வருகிறோம். ஆனால், சுஷ்மா எனும் பார்வை மாற்றுத்திறனாளி பெண் ஒருவர் கணிதத்தில் முனைவர் பட்டம் பெற்று, சென்னை பல்கலைக்கழகத்தில் பேராசிரியராகப் பணியாற்றி வருகிறார். விரல்மொழியருக்காக அவரைச் சந்தித்து உரையாடுகிறார் சித்ரா.
 
சித்ரா: உங்களைப் பற்றிய சிறு அறிமுகத்தை வாசகர்களுக்குச் சொல்லலாமே?
 
சுஷ்மா: எனது சொந்த ஊர் மஹாராஷ்டிர மாநிலத்தின் ஜல்கான் மாவட்டத்தில் உள்ள சாவல். அப்பா ஆசிரியர், அம்மா இல்லத்தரசி. என்னுடன் பிறந்தவர்கள் இரண்டு சகோதரர்கள் மற்றும் ஒரு சகோதரி. தொடக்கக் கல்வி முதல் B.Sc. வரை எங்கள் ஊரிலேயே படித்தேன். ஜல்கானில் M.Sc.-யும், சென்னை IIT-யில் முனைவர் பட்டத்தையும் முடித்தேன்.
 
சி: கணிதத்தின் மீது உங்களுக்கு எப்படி பிடிப்பு வந்தது?
 
சு: சிறு வயதிலிருந்தே கலைப் பாடங்களைவிட கணிதம், அறிவியல் பாடங்களில்தான் எனக்கு அதிக ஆர்வம். கணிதப் புதிர்கள், மனக் கணக்கு போன்றவற்றின் மீதுள்ள பிடிப்பே கணிதத்தின்மீது நாட்டம் செலுத்தக் காரணம். அறிவியலில் செய்முறைப் பயிற்சிகளை நம்மால் செய்ய இயலாது. அதுவும் நான் கணிதத்தைத் தேர்ந்தெடுக்கக் காரணமாக அமைந்தது.
 
சி: மஹாராஷ்டிராவில் பார்வை மாற்றுத்திறனாளிகளுக்கு எந்த வகுப்பு வரை கணிதம் போதிக்கப்படுகிறது?
 
சு: நான் சிறப்புப் பள்ளியில் படிக்கவில்லை. பார்வையுள்ளோர் பயிலும் பள்ளியில்தான் படித்தேன். அதனால், எனக்கு அது பற்றி தெரியவில்லை.
 
சி: உங்களுக்கு ஓரளவு பார்வை தெரியுமா?
 
சு: B.Sc. படிக்கும் வரை புத்தகம் வாசிக்கும் அளவுக்குப் பார்வை இருந்தது. பின் முழுவதுமாகக் குறைந்துவிட்டது.
 
சி: சிறப்புப் பள்ளிகளைச் சென்று பார்த்ததுண்டா?
 
சு: இல்லை. ஆனால், சென்னையில் உள்ள NIVH-க்கு (National Institute for Visually Handicapped) சென்று, அங்கு பார்வையற்றோருக்கு கொடுக்கப்படும் தொழில் பயிற்சிகளைப் பார்த்திருக்கிறேன்.
 
சி: ஒரு பார்வையற்றவராகக் கணிதம் படிக்கும்போது எத்தகைய சவால்களை எதிர்கொண்டீர்கள்?
 
சு: கரும்பலகையில் எழுதப்படுவதை என்னால் பார்க்க முடியாது. அதனால், வகுப்பில் நடத்தப்படும் பாடம் பற்றிய குறிப்புகளை என்னால் சரிவர எடுக்க முடியாது. என் வகுப்புத் தோழர்கள்தான் எனக்கு பெரிதும் உதவினர்.
 
சி: ஆசிரியர்கள் உங்களை எவ்வாறு நடத்தினர்?
 
சு: நான் பார்வைக் குறையுடையவளாய் என்னை காட்டிக்கொள்ளத் தயங்கினேன்; சாதாரண நபராகவே என்னை காட்டிக்கொள்ள முயன்றேன். எனது பார்வைக் குறைபாட்டை ஆசிரியர்கள் அறிந்திருந்தாலும், அதுபற்றி அவர்கள் எதுவும் பேசியதில்லை.
 
சி: உங்களது திருமண வாழ்வு பற்றி கூறுங்களேன்?
 
சு: ஜல்கானில் M.Sc. படிக்கத் தொடங்கியபோது எனது பார்வை மேலும் மோசமானது. அங்கு வேலை பார்த்த பேராசிரியர் வீரமணி எனக்குப் பெரிதும் உதவினார். M.Sc. முடித்ததும் என்னைத் திருமணம் செய்யும் விருப்பத்தைக் கூறினார். எனது முன்னேற்றத்திற்கு உதவியாய் இருந்த அவரையே எனது வாழ்க்கைத் துணையாகக் கரம் பிடித்தேன். எங்களுக்கு ஒரு மகள் இருக்கிறார். பொருளாதாரத்தில் ஆய்வியல் நிறைஞர் (M.Phil.) பட்டம் பெற்றவர். திருமணமாகி தற்போது லண்டனில் வசிக்கிறார்.
 
சி: உங்களது முனைவர் பட்ட ஆய்வு பற்றி கூற முடியுமா?
 
சு: கணவருக்குப் பணி உயர்வு கிடைத்து சென்னை வந்தோம். எனது கணவர் முனைவர் பட்டப் படிப்பில் சேர எனக்குப் பக்கபலமாக இருந்தார். கல்வி உதவித் தொகை பெற்று, சென்னை IIT-யில் 1989-இல் Ph.D. மாணவியாகச் சேர்ந்தேன். ‘பகுப்பாய்வுக் கோட்பாடு’ குறித்து ஆய்வு செய்து, 1995-ல் முனைவர் பட்ட ஆய்வேட்டைச் சமர்ப்பித்தேன்.
 
சி: தற்போது வேதிக் மேத்ஸ் அதிக கவனம் பெற்று வருகிறது. அதைக் கொண்டு கணிதப் பாடத்தில் சிறப்புறுவது சாத்தியமா?
 
சு: வேதிக் மேத்ஸைக் கொண்டு கணக்கிட மட்டும்தான் முடியும்.
 
சி: கணக்கிடுதல்தானே கணிதம்?
 
சு: அப்படி இல்லை. பகுத்தாய்தல், தர்க்கவியல் போன்று கணக்கிடுதல் என்பதும் கணிதத்தின் ஒரு கூறுதான். கணிதம் பள்ளி அளவில் மட்டுமே கணக்கிடுதலை அடிப்படையாகக் கொண்டு போதிக்கப்பட்டு வருகிறது. வேதிக் மேத்ஸ் பள்ளிக் குழந்தைகளுக்குப் பெரிதும் பயன்படும்.
 
சி: கணிதத்தில் சாதித்த ஒரே பார்வையற்றவராக நீங்கள் இருக்கிறீர்கள்!
 
சு: இல்லை, நான் மட்டுமில்லை; பலர் படித்துள்ளனர். உதாரணமாகச் சொன்னால், தன்வீர் ஜெயின் என்பவர் டெல்லி IIT-யில் படித்து இந்தியப் புள்ளியியல் நிறுவனத்தில் பணியாற்றி வருகிறார்.
 
சி: நீங்கள் பார்வையுள்ளோர் படிக்கும் பள்ளியில் படித்தீர்கள். ஆனால், பார்வையற்றோருக்கான சிறப்பு பள்ளியில் படிக்கும் பார்வையற்றவர்கள் கணிதம் படித்து சாதிக்க இயலுமா?
 
சு: நிச்சயமாய் இயலும். ஆனால், பணி வாய்ப்புகளைப் பெறுவதில் சிக்கல் உள்ளதே! அண்மையில் எங்கள் பல்கலையில் பார்வைக் குறையுடைய ஒரு பெண் கணிதத்தில் முனைவர் பட்டம் பெற்றுள்ளார். அவருக்கு இன்னும் பணி கிடைக்கவில்லை. எனவே, பணி வாய்ப்புகள் எளிதில் கிடைக்கும் பட்டப் படிப்புகளையே பார்வைக் குறையுடையோர் தேர்ந்தெடுப்பது சிறந்தது.
 
சி: அப்படி என்றால், பல போராட்டங்களுக்குப் பிறகுதான் நீங்கள் இந்த பணியில் சேர்ந்திருப்பீர்கள்.
 
சு: ஆமாம். 1996-இல் முனைவர் படிப்பை முடித்தேன். பணிக்காக 4 ஆண்டுகள் பல நிறுவனங்களுக்கு விண்ணப்பித்துக் காத்திருந்தேன். 2000-ஆம் ஆண்டு சென்னைப் பல்கலைக்கழகத்தில் நடந்த நேர்முகத் தேர்வுக்கு அழைக்கப்பட்டேன். 20 நபர்கள் வந்திருந்தனர். அதில் எனது திறமைகளை நிரூபித்து, விரிவுரையாளராக பணியில் சேர்ந்தேன். முக்கியமாக, அப்போதய துணை வேந்தர் பொன். கோதண்டராமன் அவர்கள் எனது திறமையை அங்கீகரித்தார். தமிழ் துறை பேராசிரியரான அவரின் கீழ் சில பார்வை மாற்றுத்திறனாளிகள் முனைவர் பட்ட ஆய்வுகளை முடித்திருந்ததால், அவருக்கு நம்மைப் பற்றிய விழிப்புணர்வு இருந்தது.
 
சி: அதிக நபர்கள் கணிதத்தைத் தேர்ந்தெடுத்துப் படித்தால் அரசிடம் பணி வாய்ப்பு குறித்து பேசலாம் அல்லவா?
 
சு: கட்டாயம் பேசலாம். இருந்தாலும், கணிதத்தின்மீது அதீத ஆர்வம் உள்ளவர்களாக நம்மவர்களை நாம் உருவாக்கவேண்டும்.
 
சி: சக பணியாளர்களும், மாணவர்களும் உங்களை எப்படிப் பார்க்கின்றனர்?
 
சு: எவ்வித பாரபட்சமும் காட்டாமல் சமமாக நடத்துகின்றனர்.
 
சி: வகுப்புகளை எவ்வாறு நடத்துகிறீர்கள்? உதவியாளர் யாரேனும் வைத்திருக்கிறீர்களா?
 
சு: உதவியாளர் என்று யாருமில்லை; நானேதான் வகுப்பை நடத்துகிறேன். எழுதி விளக்க வேண்டியதை கரும்பலகையில் மாணவர்களை எழுதச் சொல்வேன்.
 
சி: இன்று நமக்கென நிறைய கருவிகள் வந்துவிட்டன. நாமும் பார்வையுள்ளவர்களைப் போல வாசிக்க, எழுத முடியும். இத்தகைய தொழில்நுட்பக் கருவிகளின் துணையுடன் கணிதம் படிக்க இயலாதா?
 
சு: முடியவில்லை. கணிதத்தில் நிறைய குறியீடுகள் உள்ளன. அவற்றைத் திரை வாசிப்பு மென்பொருட்கள் வாசிப்பதில்லை. பிற பாடங்களைப் போல, ஒலிக் கோப்புகளாகப் பதிவு செய்து படிப்பதும் கடினம். ஆனாலும், சிலர் கடுமையாக முயன்று படிக்கிறார்கள். உதாரணமாக, அமெரிக்காவைச் சேர்ந்த  P.V. ராமன் என்ற பார்வையற்றவர் மும்பை IIT-யில் M.Sc. கணிதம் படிக்கும்போது, நீண்டதாக இருந்த நிமத் குறியீடுகளை (பார்வையற்றோர் பயன்படுத்தும் பிரெயில் கணிதக் குறியீட்டு முறைக்கான பெயர்) சுருக்கி, அவரே புதிய கணிதக் குறிகளை உருவாக்கிப் பயன்படுத்தினார். தேர்வுகளை பிரெயில் முறையில் குறித்த நேரத்திற்குள் எழுதியும் காட்டினார்.
 
சி: இன்றைய பார்வையற்ற பெண்களுக்கு நீங்கள் சொல்லும் மகளிர் தினச் செய்தி?
 
சு: இங்கு ஒரு பார்வையற்ற பெண் பொருளாதாரம் படிக்கிறார். அவரைப் பார்க்கும்போதெல்லாம், இன்றைய பார்வையற்ற பெண்கள் தைரியமாகவும் தன்னம்பிக்கையுடனும் இருப்பது எனக்கு மகிழ்ச்சியைத் தருகிறது. பெற்றோர் மற்றும் நண்பர்கள் துணை இருந்தால் கடினமான இலக்கையும் நாம் வெற்றி கொள்ளலாம்.
தொடர்புக்கு: [email protected]

தொகுப்பு: பொன். சக்திவேல்

  22 அம்ச கோரிக்கைகளை வலியுறுத்தி மிகவும் எழுச்சியான போராட்டம் பார்வையற்ற கல்லூரி மாணவர்கள் மற்றும் பட்டதாரிகள் சங்கத்தினால் (College Students and Graduates Association for the Blind - CSGAB) கடந்த மார்ச் 5, 6 மற்றும் 7 ஆகிய தேதிகளில் தொடர்ச்சியாக முன்னெடுக்கப்பட்டது. ஏறத்தாழ முப்பது ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக பார்வையற்றோரின் வளர்ச்சிக்கும், அவர்தம் உரிமைகளுக்கும் எண்ணற்ற போராட்டங்களை இந்த அமைப்பு தொடர்ச்சியாக முன்னெடுத்து வெற்றி கண்டிருக்கிறது என்றால் அது மிகையல்ல.
 
ஏராளமான நோக்கங்களை இந்த அமைப்பு கொண்டிருந்தாலும், அது தனது இருப்பை மறுக்கப்பட்ட, புறக்கணிக்கப்பட்ட அரசு சார் வேலைகளை, களம் கண்டு பார்வையற்ற பட்டதாரிகளுக்குப் பெற்றுத்தருவதன் மூலம் அழுத்தமாக பதித்திருக்கிறது. தமிழகத்தில் உள்ள பார்வையற்ற பட்டதாரிகள் மற்றும் பணியில் உள்ள ஒவ்வொருவருக்கும் நேரடியாகவும் மறைமுகமாகவும் பல வாய்ப்புகளையும் உரிமைகளையும் உறுதிசெய்துதந்த நீண்ட நெடிய வரலாற்றை தன்னகத்தே இந்த சங்கம் கொண்டிருக்கிறது என்பது மிகவும் சிறப்புக்குரிய ஒன்றாகும்.
 
அதன் வரிசையில், மேலும் ஒரு போராட்ட அத்தியாயம் மேலே குறிப்பிடப்பட்ட தேதிகளில் இந்த மதிப்புமிகு சங்க வரலாற்று ஏடுகளில் எழுதப்பட்டது. ஆம், இது பொன் எழுத்துகளால் பொறிக்கப்படவேண்டிய பெண்களின் தியாக தடம். சொற்ப நாட்களே ஆயினும், வியத்தகு விதத்தில் அவர்கள் உண்ணாவிரத தியாகிகளாய் அவதரித்தனர்.
 
மூன்று பெண்கள் உட்பட ஐவர் இந்த போராட்டத்திற்கு உந்துதலாகவும், ஊக்க சக்தியாகவும், மைய விசையாகவும் தங்களை அமைத்துக் கொண்டனர். ஒருநாள் காத்திருப்பு மற்றும் இரண்டுநாள் கவன ஈர்ப்பு சாலைமறியல் ஆகியவை இந்த ஐவரின் உள்ள உரத்தை பலப்படுத்துவதற்காகவே வீரியத்தோடு முன்னெடுக்கப்பட்டன. சர்வதேச பெண்கள் தினம் நெருங்கி வரும் தேதிக்கு முன்பாக, அதாவது மார்ச் எட்டுக்கு முன்னதாக, பார்வையற்ற பட்டதாரி பெண்கள் தன்னெழுச்சியாக உண்ணா நோன்பு இருந்தது, எதிர்காலத்தில் ஒரு பெண் இந்த அமைப்பின் தலைமைக்கு வரப்போவதை பிரகடனப்படுத்துவதாக இருந்தது. அதைத்தானே இந்த அமைப்பை ஈன்றெடுத்த ஆண் தாய், மதிப்புமிகு S.S. கண்ணன் ஐயா அவர்களும் விரும்பி இருப்பார்!
 
ஐந்து போராட்ட தியாகிகளும், வில்லிங்டன் வளாகத்தில் உள்ள மாநில மாற்றுத்திறனாளிகள் நலத்துறை அலுவலக வளாகத்தினுள், அதிலும் குறிப்பாக, அந்த அலுவலக போர்டிகோ பகுதியில் இருந்த படிக்கட்டுகளில் உண்ணாவிரதம் இருக்கும்படி நேர்ந்தது. அந்த இடத்தைக்கூட மிகப்பெரிய வாக்குவாதத்திற்கு பிறகுதான் உறுதிசெய்ய முடிந்தது. காவல் துறை தனது கடமையை இங்கு செவ்வனே ஆற்ற தன்னால் இயன்றவரை முயன்று பார்த்தது; இறுதியில், திரண்டு கிடந்த போராட்ட குணத்தின் முன்னால் அது தோற்றுபோய் மண்டியிட நேர்ந்தது. அந்த வளாகத்தையே போராட்ட களமாக கட்டமைத்து, உரிமைத் தீ அங்கு போராளிகள் என்னும் உருவத்தில் கனலாய் பற்றி கொழுந்துவிட்டு எரிந்தது. ஊடகங்களுக்கு அனுமதி தொடர்ந்து மறுக்கப்பட்ட நிலையில், எமது இளைய போராளிகள் அந்த களத்தை காணொளிகளாக தொகுத்து வெளியிட்டு நெருக்கடி கொடுக்கத் தவறவில்லை.
 
இந்த களப் போராளிகளையும், உண்ணாவிரதத் தியாகிகளையும், சங்கத்தையும் ஒற்றை புள்ளியில் இணைத்து வழிநடத்திச் செல்ல, ஒரு போராட்டக் குழு சங்கத்தின் ஒப்புதலோடு அமைக்கப்பட்டது. இந்த குழுவில், போராட்ட அனுபவம் கொண்ட உறுப்பினர்களும், மாணவர்கள் தங்கி பயிலும் விடுதிகளை பிரதிநிதித்துவப்படுத்தும் விதமாக, பிரதான விடுதிகளில் இருந்து ஒருவரும் நியமிக்கப்பட்டிருந்தனர். இவர்களின் பங்களிப்பு மிகவும் முக்கியத்துவம் வாய்ந்தது. எதிர்வரும் போராட்டக் களத்தை கலந்து பேசி உறுதிப்படுத்துவதில் தொடங்கி, அடுத்த நாள் மாணவர்கள் மற்றும் பணியில் இல்லாத பார்வையற்ற பட்டதாரிகளை ஒருங்கிணைத்தது, அவர்களை உணர்வு ததும்ப வினைபுரிய வைத்தது, இறுதியில் அவை செய்தி வடிவம் பெற ஊடகத்தாரை திரளாக வரச்செய்தது என்பது மட்டுமின்றி இன்னும் ஏராளம் என்கிற அளவில் அவர்களின் பணி நீண்டு செல்கிறது. அது மிகவும் சிக்கல் நிறைந்த பொறுப்பும் கூட. ஏனெனில், இந்த போர் குணம் மிக்க களப் போராளிகளை இந்த போராட்டக் குழு கையாளுவதை பொறுத்துதான், மேற்கொள்ளப்படும் போராட்டத்தின் வெற்றியே தீர்மானிக்கப்படுகிறது. அதை இம்முறை அமைக்கப்பட்ட குழு மிக நேர்த்தியாக செய்து முடித்தது என்பது மிகவும் போற்றுதலுக்கும் பாராட்டிற்கும் உரியது.
 
எல்லாவற்றையும்விட, மாணவர்கள் மற்றும் வேலையில் இல்லாத தோழமைகள் அளித்த பங்களிப்பு தனித்துவம் வாய்ந்தது. அதிலும் இம்முறை, பெண்கள் எழுச்சியோடு உறக்கத்தையும் பொருட்படுத்தாமல் கடுமையாக போராடியது இந்த உரிமை யுத்தத்திற்கு புதிய இரத்தம் பாய்ச்சுவதாக அமைந்திருந்தது. படித்து, பலகட்ட தகுதித் தேர்வுகளை முடித்தும் வேலை கிடைக்காததால், எரிந்துகிடந்த மனக் கொதிப்பு இந்த போராட்ட வீரர்களை, வெயில் ஏறி கொதித்துக்கிடந்த சாலையில் அமர்ந்து போராட வைத்தது. அதிலும், படித்துக்கொண்டிருக்கும் தம்பி தங்கைகள், படித்து முடித்து பணியை எதிர்நோக்கி காத்திருக்கிற தோழமைகளுக்காக போராடியது, இந்த உரிமை மீட்பு இயக்கத்திற்கு கிடைத்த இணையில்லா பெரும்பேறு. சாலையில் அமர்ந்தபடி அவர்கள் எழுப்பிய உணர்ச்சிமிகு உரிமை கோஷங்கள், அதிகாரச் செவிகளுக்குள் ஈட்டிபோல் பாய்ந்திருக்க வேண்டும். இல்லையென்றால், அவர்கள் காவலர்களைக் கொண்டு ஒடுக்கி இருக்க வேண்டாம் அல்லவா? அரசை காக்கவே கட்டி அமைக்கப்பட்ட காவல் துறை, 6, 7-ஆம் தேதிகளில் எமது போராட்ட வீரர்களை கைது செய்து அடைத்து ஓய்ந்து போனது.
 
மேலே குறிப்பிடப்பட்டது போல, இந்த போராட்டம் ஆளுமைமிகு இளம் போராளிகளை அடையாளம் காட்டிச் சென்றிருக்கிறது. இந்த சுட்டிக்காட்டல் இருபாலரையும் உள்ளடக்கியது. பெண்கள் உண்ணாவிரதம் இருந்ததால், அவர்களோடு சில தோழிகள் அவர்களை கவனித்துக்கொள்ள இரவு பகல் பாராமல் இருக்க வேண்டியதாயிற்று. அந்த முக்கிய பொறுப்பை, வில்லிங்டன் அரசு விடுதியில் இருந்த தங்கைகள் சற்றும் முகம் சுழிக்காமல் ஏற்றுக்கொண்டனர். அதிலும் சிலர், இரவில் அங்கு காவல் இருப்பது, அடுத்தநாளே இதர மாணவிகளை அழைத்துக்கொண்டு போராட்டக் களம் காணச் செல்வது என தங்களை அந்த உரிமை வேள்விக்கு ஒப்புவித்திருந்தனர். தம்பிகளும், தோழர்களும் மிகவும் வியக்கத்தகு ஈடுபாட்டோடு, பெருந்திரளாக பங்கேற்று இந்த உரிமை பாதுகாப்பு முன்னெடுப்பிற்கு வலுவான ஆற்றலை வழங்கினர் என்பது நெகிழ்ச்சியைத் தந்தது.
 
எமது குறைகளைப் போக்கும் மாநில மாற்றுத்திறனாளிகள் நலத்துறை அலுவலகத்திற்குள் நுழைவதற்கு விதிக்கப்பட்ட ஆதிக்கத்தனமான கட்டுப்பாடு, அவர்களுக்குள் போராடியே தீரவேண்டும் என்கிற உத்வேகத்தை பாய்ச்சியது. ஆம், அவர்களின் போராட்ட ஆயுதத்தை தீர்மானித்து அளிக்கும் பொறுப்பை அடக்க பரிதவித்த மாற்றுத்திறனாளிகள் துறை ஏற்றுக்கொண்டிருந்தது என்றுதான் சொல்ல வேண்டும். அவர்கள் போராடினார்கள் என்பதைவிட போராடியே தீரவேண்டும் என்கிற நிர்பந்தத்திற்கு தள்ளப்பட்டனர் என்பதே மறுதலிக்க இயலாத உண்மை.
 
போராளிகளை அடையாளப்படுத்தியதோடு மட்டும் இந்த மார்ச் புரட்சி நின்றுவிடவில்லை. புதியதொரு பரிமாணத்தை பரிசோதித்து, அதில் இவ்வமைப்பு வெற்றி கண்டது. இதற்கு முன் ஒருங்கிணைக்கப்பட்ட சங்கப் போராட்டங்கள் தொலைபேசி வழியேயும், நேரடியாக தொடர்பு கொண்டு அழைத்து வரல், புரிதலை ஏற்படுத்துதல் என்கிற அடிப்படையில் நிகழ்த்தப் பெற்றது. இம்முறை, சமூக ஊடகத்தின் சாலச்சிறந்த அங்கமாக திகழும் வாட்ஸ்அப் துணைகொண்டு இப்போராட்டம் சங்க பொறுப்பாளர்களால் கட்டமைக்கப்பட்டது. போராட்ட தேதிக்கு ஒருசில வாரங்களுக்கு முன்பாக, உறுப்பினர்களை ஒன்றிணைக்கும் பொருட்டு இரு வாட்ஸ்அப் குழுமங்கள் C.S.G.A.B. செய்தி 1, 2 என்கிற பெயரில் தொடங்கப்பட்டன. இந்த குழுக்கள், அதில் பங்கேற்று கருத்துகளை வழங்கிய உறுப்பினர்கள் வழியே ஒரு அதி தீவிர போராட்டத்திற்கான அவசியத்தை அழுத்தம் திருத்தமாக வலியுறுத்தியது. எண்ணற்ற ஆலோசனைகளும், கருத்துப் பரிமாற்றங்களும், ஆக்கப்பூர்வமான வழிகாட்டுதல்களும் தனிமைப்பட்டுக் கிடந்த உணர்வுகளை ஒருங்கிணைப்பதற்கான வடிகாலாகவும் இந்த தொழில்நுட்பச் செயலி செயல்புரிந்தது. நொடிப்பொழுதில் போராட்டம் பற்றிய செய்தி ஒவ்வொருவரையும் அடைந்து, ஆட்கொண்டது.
 
பணியில் உள்ள அன்பு உறவுகள் நிதி வழங்கத் தொடங்கினர். அவர்கள் வந்து கலந்துகொள்ள இயலாச் சூழலை வருத்தத்தோடு பதிவிட்டதோடு நிற்காமல் பொருளாதாரத்தையும், உத்வேகத்தையும் தொடர்ச்சியாக வழங்கிய வண்ணம் இருந்தனர். வாட்ஸ்அப்பில் இருக்கிற குரல் பதிவிடும் அம்சம் இவர்களை அதிகம் கவர்ந்த ஒன்று. குரல் என்கிற அடையாளத்தால் கூடி களிப்புறும் அன்பிற்கினிய கூட்டம் ஆயிற்றே! அந்த விதத்தில், குரல் பதிவுகள் போராட்டம் தொடர்பாக குவிந்த வண்ணம் இருந்தன!
 
சங்கத் தலைமை, “முதல்வரை சந்தித்துவிட்டோம். தொடர்ச்சியாக கண்காணித்து, பல சுற்று பேச்சுவார்த்தைகளை அமைச்சர் மற்றும் செயலாளர்கள் மட்டத்தில் நடத்தி, வேலைவாய்ப்பு உள்ளிட்ட பல கோரிக்கைகளை வென்றெடுக்கலாம்” என்று தெரிவித்து இந்த போராட்டத்தை முடித்துக் கொண்டதால், இந்த எழுச்சித் தீ பிழம்பு அணைக்கப்பட்டிருக்கிறது.
 
இதில், சில விடையங்கள் மட்டும் அழுத்தம் திருத்தமாக வெளிப்பட்டன. அவை யாதெனில், நமது உரிமைகள் நசுக்கப்படுகின்றன; சட்டப்படி கிடைக்கவேண்டிய உரிமைகள் மறுக்கப்படுகின்றன; அருவருக்கத்தக்க அலட்சியத்தால் அரசு தொடர்ந்து நம்மைப் புறக்கணித்து வருகிறது என்பனவற்றைப் போராட்டத்தில் உணர்வோடு பங்கேற்ற ஒவ்வொருவரும் புரிந்துகொண்டனர். இதை உணர்ந்து, மீளா உறக்கத்தில் கிடக்கும் மாற்றுத்திறனாளிகள் நலத்துறை மற்றும் சமூக நலன் மற்றும் சத்துணவு அமைச்சகம் அரசை தொடர்ந்து அணுகி, இந்த சட்ட விதிமீறலுக்கு உடனடியாக முடிவு காணவேண்டும். அப்படி இல்லையெனில், இதைவிட மிகவும் பலம் பொருந்திய போராட்டத்தை அரசுக்கு எதிராக கையில் எடுக்கும் நிர்பந்தத்திற்கு பார்வையற்ற கல்லூரி மாணவர்கள் மற்றும் பட்டதாரிகள் சங்கம் தள்ளப்படும் என்பதில் எவ்வித மாற்றுக்கருத்தும் இருக்கப்போவதில்லை!
--
கட்டுரையாளர் சென்னை சர். தியாகராயர் கல்லூரியின் ஆங்கிலத் துறை உதவிப் பேராசிரியர்.
தொடர்புக்கு: [email protected]

​‘ஒன்றா உலகத்து உயர்ந்த புகழல்லால்
பொன்றாது நிற்பதொன்று இல்’
 
இவ்வுலகம் தோன்றியது அறிவியலின் ஆதிக்கமா, ஆன்மீகத்தின் பௌதீகமா என்ற வினாவிற்கு விடை ஏந்தி நிற்கிறாள் பெண். நீந்தி வரும் அணுக்களை நீர்த்துப் போகச் செய்யாமல், தனக்குள் வாங்கித் தந்திரங்கள் பல செய்து, தோற்புகளை வெற்றியாக்கும் விந்தைதனை அவ்விந்திற்குக்  கற்பித்துக் கருவாக்குபவள் பெண். 
 
தனது வயதிற்கேற்ற பக்குவத்துடன் பண்பாய் தன் வாழ்க்கைச் சக்கரத்தை செலுத்துபவள் பெண். வாழ்வோடு கொண்ட போராட்டங்களில், தன்மீது ஏற்றப்பட்ட குடும்பம் என்னும் சுமையைக்கூட எங்கும் புரட்டிப் போடாது, தனக்குள் புதைத்த பொக்கிஷமாய், சேரும் இடம் வரை சேதாரங்களையும் ஆதாரமாக கொண்டு பயணிப்பவள் பெண்.
 
தீயில் குளிப்பவளும் தீயைத் தீக்குளிக்க வைப்பவளும் பெண். பூமி அடி ஆழம் முதல் வானின் எல்லைகள் வரை, வர்ணிப்பதற்கு வாசகங்களாய் அமைபவள் பெண். போற்றுதலுக்குரியவளாய், காவியம்தனில் நாயகியாய், தரணியை ஆளும் சக்தியாய் உருபெற்றவள் பெண் என்றால் மாற்றுக் கருத்தில்லை.

ஆதி மனிதன் தன் நாடோடி வாழ்க்கையைகூட தனது மனையாளிடமே ஒப்படைத்திருந்தான். இவ்விதி விலங்குகளிடமும் காணக் கிடைக்கிறது. தன்னை ஒரு பலவீனமானவன் ஆளுவதை இயற்கை என்றுமே அனுமதித்ததில்லை. கணவன் கனத்திற்குரியவனாகவும், மனைவி மனையை ஆள்பவளுமாகவே கருதப்படுகிறாள்.
 
நாகரிகம் சற்று ஓங்கியிருந்த சங்க காலங்களில், ஆட்சிக் கட்டிலில் அமர அனுமதிக்கப்பட்ட என் பெண்ணினம், சுயமாக சிந்திக்கவும் அனுமதிக்கப்பட்டதன் உதாரணமே சுயம்வரம். ஆளுகையின் அரசிகளை கண்டு அஞ்சியது ஆணினம். விளைவு, அடுப்படியில் தள்ளியது; அன்றும் அச்சமறியா பெண்ணை உடன்கட்டை ஏற்றியும், ஊழ்வினை என்று குற்றஞ்சாட்டியும் கைம்பெண் என்ற கண்ணாடி கூண்டிற்குள் தள்ளியது. என் வீரத் திருமகள்கள் தனக்கு நிகழ்த்தப்பட்ட அனைத்துக் கொடுமைகளையும் உரமாக்கியதன் விளைவாகத்தான் பல வேலு நாச்சியார்களையும் ஔவைகளையும் ஈன்றெடுத்தது என் தேசம்.
 
அடுப்படி புகுந்த என் பாட்டிகள், தன் மகள்களை கல்வியின் திறவுகோல் கொண்டு பாரதி கண்ட புதுமை பெண்களாக வார்த்தனர். ஆணாதிக்கத்தின் ஆளுகைகளை வீட்டிலும், நாட்டிலும், செல்லும் இடங்களெல்லாம் சந்திக்கும் என் சகோதரிகள், தங்களின் சுதந்திரத்தைத் தேடி ஓடும் நிலைக்குத் தள்ளப்பட்டதுதான் கொடுமை. போகும் இடமெல்லாம் போர்க்கொடி தூக்கும் ஆணினம், எம் பெண்களை ஓட ஓட விரட்டுவதும், பாலியல் கொடுமைகளுக்குள் தள்ளுவதும், பெண்ணின் அடக்கத்தைத் தனக்கு சாதகமாக்கிக் கொள்வதும், சாத்திரங்கள் படைக்க வேண்டிய சரித்திர தலைவிகளைக் கீழ்த்தரமாகப் பேசிப்  புலகாங்கிதம் அடைவதும், நாகரிகத்தின் நன்மைகளைகூட நடத்தை மீறலாகக் கூறிக்கொண்டு பெண்களை வீட்டிற்குள் தள்ளி வீரம் பேசுவதும்தான் பெண்ணிற்கு ஆண் கொடுத்த சன்மானங்கள்.
 
‘வீட்டுக்குள்ளே பெண்ணை பூட்டிவைத்த விந்தை மனிதர் தலை கவிழ்ந்தார்’ என்ற வாக்கு இன்று பலித்தது. பெண் ஒளிபடைத்த கண்ணினவளாய், உறுதி கொண்ட நெஞ்சினவளாய் சாத்திரம் படைக்க, சரித்திரம்தனில் பெயரை பொன்னெழுத்தால் பொறித்துக்கொள்ள வீறுநடை போட்டு வருகிறாள். வந்தவளுக்கு வரவேற்புகள் தர மறுக்கும் ஆணாதிக்க சமூகம், வரதட்சணை என்ற  வீரிய விஷ அம்பை எய்து பார்த்தது.
 
பல எரிவாயு உருளைகள் வெடித்தன; ஆண்களின் 'சுய வியாபாரம்' மீண்டும் மீண்டும் அரங்கேறிற்று. வெடித்த சாம்பலிலிருந்து ஃபீனிக்ஸ் பறவையாய் புறப்பட்டாள் என் சிநேகிதி. சிந்திய விழித் துளிகளை ஒன்று சேர்த்தாள்; வேதம் புதிதாய் படைக்க இதோ புயலாய் பொங்குகிறாள்; போர்க்களம் புகும் என் பெண்மையின் ஆண்மையை எவரும் பூட்டு போட்டு பூட்டிவிட முடியாது.
 
முதல் பெண் மருத்துவராக முத்துலெட்சுமி அம்மையார், அன்பிற்கு தெரசா, வீரப் பெண்மணி ஜான்சி ராணி, விண்ணைத் தொட்ட கல்பனா சாவ்லா என சாதனை பெண்களின் பட்டியல் நீள்கிறது.
 
பெண் அன்பானவள் என்று சொல்லியே அடக்கி வைக்கும் இந்தச் சமூகத்தில், சமுக அநீதிகளைத் தீ  கொண்டு எரித்திட பெண்மையே உன் மென்மைக்குள் ஒரு ஆண்மை வேண்டும். உன் அன்பில் அதிகாரமும் கம்பீரமும் வேண்டும்.
 
பூமி என்று சொல்லி உன்னை மிதிக்கப் பார்க்கும் மனிதர்க்கு, உன் பொறுமைக்குள் பல போர்க்குணம் உண்டென்பதை உணர்த்திடும் காலம் இது. ஓங்கிய மூங்கிலாய், ஓசையில் குயிலாய் நின் சாதனைகள் பெருக்கிக்கொள். நீ பெண் ஹிட்லர் என்று முத்திரை பெற்றாலும் பெருமை கொள். ஹிட்லராய் வாழ தைரியமும், துணிவும், ஆளுமையும் தேவை. அங்கனம் என் பெண்மையே! தலைக்கனம் அவசியம் இல்லை; துளி திமிர் இருப்பதில் பிழையில்லை.
 
அவசியம் இருப்பின், நீ சூரியனைச் சுட்டெரி; திங்களாய் மாறி நின் கணவனை பிரதிபலி. மெழுகாய் உருகியது போதும்; வீட்டுச் சிறைக்குள் விளக்காய் ஒளிர்ந்தது போதும். மீண்டும் சூரியனாய், எவரும் தீண்டவொண்ணா தீப்பிளம்பாய் சுடர் விடு. நன்மைகள் பல கொடு; நன்றி கெட்டவரை சுட்டெரித்திடு.
 
காலை மலர்ந்து மாலை உதிரும் மலரல்ல மகளிர். ஒருநாள் அவளுக்காய் ஒதுக்கிப் பின் அவளது வாழ்நாள் திருடும் கள்வர்களே! முடிந்தால் மாற்றம் கொள்ளுங்கள் அல்லது ஒதுங்கிப் போங்கள்!
--
கட்டுரையாளர் தஞ்சை பார்வையற்றோருக்கான அரசு மேல்நிலைப்பள்ளியின் ஆசிரியர்.
தொடர்புக்கு: [email protected]

  கடிதம் என்கிற சொல்லுக்குள் யுகயுகமாகப் புதுமைகளும் புரட்சிகளும் வெடித்துக் கிளம்பின என்பது வரலாறு. சார் மன்னர்களின் ஆட்சிக்கு எதிராக எழுந்த புரட்சிக்கு வித்திட்டவை, லெனின் ஐரோப்பாவிலிருந்து எழுதிய கடிதங்கள். இந்திரா பிரியதர்ஷினியை இரும்பு மனுஷியாக்கியவை, அடிமை இந்தியாவின் சிறைக்குள் இருந்தபடி நேரு தன் மகளுக்கு எழுதிய கடிதங்கள். டிஸ்கவரி ஆஃப் இந்தியா (Discovery of India) என்கிற தொகுப்பாக வெளியிடப்பட்ட அந்தக் கடிதங்கள், உலகத்தின் அனைத்து மூலைகளிலும் தோன்றிய புரட்சிகளின் வரலாறுகளைப் பேசுபவை.
 
செல்ஃபோன்களின் ஆக்கிரமிப்பற்ற அந்த நாட்களில், நாமும் கடிதங்கள் எழுதினோம். யாருக்கு, எப்போது, எப்படி எழுதினோம் என்பதைப் பருவங்கள் தீர்மானித்தன. ஆனால், அந்தக் கடிதங்களில் அன்பை அடிநாதமாகக் கொண்ட உரையாடல்கள் நிகழ்த்தப்பட்டன. உடனுக்குடன் கிடைக்கப்பெறாத பதில்களுக்கான கேள்விகளில் உறவுகள் பலப்பட்டனவேயன்றி சிதையவில்லை. காத்திருப்பால், பொறுமை நம் இயல்புகளில் ஒன்றானது. சிந்தித்து எழுதியதால், நமக்கான தேவைகளிலும் நாட்டங்களிலும் ஒரு சுய தெளிவு இருந்தது.
 
பெற்றோருக்கு, நண்பனுக்கு, காதலிக்கு என கடிதங்களின் வழக்கமான களங்களும் அதன் நோக்கங்களும் நாம் அறிந்ததே. ஆனால், புதிதினும் புதிதாக, இங்கு ஒரு பெண் தனக்குப் பிறவாத மகளுக்காய், இன்னும் தெளிவாகச் சொன்னால், தான் பிறப்பிக்க இயலாத மகளுக்காய் கற்பனையில் எழுதுகிற கடிதம், இயக்குனர் சிகரம் K. பாலச்சந்தர் அவர்களின் மாறுபட்ட சிந்தனையின் வெளிப்பாடு. அவரது 99-ஆவது படம் ‘கல்கி’. ‘ஜாதிமல்லி’, ‘டூயட்’ போன்ற அதிகம் பேசப்படாத திரைப்படங்களுக்குப் பிறகு, அனைவரும் கல்கியைப் பற்றியே பேசும்படியான புதிய புதிய விவாதங்களைத் தோற்றுவித்த கதைக்களம்.
 
குழந்தை பெறும் வாய்ப்பை இழந்துவிட்ட ஒரு பெண்ணுக்கான நீதியை அவள் கணவனிடமிருந்து பெற்றுத்தர, தன் கற்பையும் இழக்கத் துணிந்த கல்கி என்கிற புதுமைப்பெண்ணின் பாத்திர வார்ப்பில் அதே K.B. முத்திரை. இதெல்லாம் சாத்தியமா என்று கேட்டவர்களுக்கு திரு. K.B. அவர்கள் சொன்ன பதில், “ஒரு பெண் நினைத்தால் எதுவும் சாத்தியம்!”
 
‘முத்து முத்து மகளே!
முகம் காணா மகளே!
மாதங்கள் பத்து மனதினில் சுமந்து,
கற்பனையில் பெற்ற கண்மணியே!
நான் உனக்குக் கவிதையில் எழுதும் கடிதம்’.
 
‘எழுதுகிறேன் ஒரு கடிதம்’ என தொடங்கி, எவருக்கும் சொல்லாத தனது தவிப்புகளை, ஏக்கங்களை, ஆதங்கங்களைத் தன் கற்பனைக் குழந்தைக்கான நாயகியின் கடிதத்தில் காவியமாகத் தீட்டியிருப்பார், அதிகம் அறியப்படாத கவிஞர் இளந்தேவன். ‘பாறையில் மலர்ந்த தாமரையே! இரவினில் எழுந்த சூரியனே!’ என தாய்மைப் பேற்றடையாத பெண்ணின் இயலாமையைக் கூறிக்கொண்டே செல்வார் கவிஞர்.
 
சின்னக்குயில் சித்ராவின் குரல்வடிக்கும் கண்ணீரில், திரையில் தோன்றும் கீதாவின் ஏக்கங்களும் சோகங்களும் நிறைந்த முகம் நம் கண்முன்னே விரியும். இசையில் புதுமை எதுவுமில்லை என்றாலும், தேவாவிற்கு இது புதியதொரு களம் என்பதே புதுமைதான். தன் பணியை நிறைவாகவே செய்திருப்பார் தேவா.
 
தான் மனதில் தேக்கிய ஆசைகளைத் தன் கற்பனை மகளிடம் சொல்லும் ஒரு தாயான கீதாவிற்காக சித்ரா பாட, புரட்சிக் கருத்துகளை அந்தக் கற்பனை மகளுக்குள் விதைக்கும் கல்கி பாத்திரத்தை ஏற்றிருந்த நடிகை சுருதிக்காக பாடியிருப்பார் அனுராதா ஸ்ரீராம். இரண்டு பெண்களும் இருவேறு துருவங்கள் என்பதைத் தன் வரிகளாலேயே நமக்குள் கடத்தியிருப்பார் இளந்தேவன்.
 
‘சிந்தாமணி என் கண்மணி! சிற்றாடை நீ கட்டடி.
என் மாளிகை முற்றத்திலே, பொன்னூஞ்சல் நீயாடடி”
என சராசரித் தாலாட்டாய், ஒரு சரணத்தில் சித்ரா பாட,
 
‘பொல்லாதது உன் பூமிதான், போராட்டம்தான் வாழ்வடி.
கொல்லாமலே கொல்வாரடி, குற்றங்கள் சொல்வாரடி’
என்று கனீர்க்குரலில் விழிப்பூட்டுவார் அனுராதா.
 
‘புறாவைப் போல சாந்தமாய் பண்பாடு போற்று கண்ணே’, இது கீதாவுக்காக சித்ரா. ‘வராத துன்பம் வாழ்விலே வந்தால் நீ நேரில் மோது’, இது கல்கிக்காக அனுராதா.
 
‘ஊமைக்கும் நோக்குகள் வேண்டுமடி
உரிமைக்குப் போரிடத் தேவையடி’
என தான் வாழும் சமூகத்தை எதிர்கொள்ள அந்தக் குழந்தைக்குச் சொல்லித் தருகிறாள் கல்கி. கல்கி குழந்தையை இப்படிக் கொஞ்சுவதாகக் கவிஞர் பாடலை முடித்திருப்பார், ‘தொடாமலே சுடும் கனல் நீயே!’
 
குளிர்ச்சியாய் மனதில் இறங்கி, சிந்தையைச் சுடும் பாடல். (பாடலைக் கேட்க) கேட்போம்; ஆணுக்குப் பெண்ணும், பெண்ணுக்கு ஆணும் சக உயிர் என்ற புரிதல் கொள்வோம்.

​...ரதம் பயணிக்கும்
--
தொடர்புக்கு: [email protected]

  தரமான கல்வி, வேலைவாய்ப்பு, மறுக்கப்படும் உரிமைகளை மீட்டெடுத்தல் என பல்வேறு நோக்கங்களைச் சுமந்தபடி, பார்வையற்றோருக்கென நிறைய அமைப்புகள் இங்கு போராடி வருகின்றன. பார்வையற்றோர் என்ற பொதுமைப்படுத்தல் காரணமாக, பார்வையற்ற மகளிரின் பல்வேறு பிரத்யேகமான பிரச்சனைகள் பேசுபொருளாகாமலும், பொது விவாதத்திற்கு உட்படாமலும் பல காலங்களாகத் தேங்கிக்கிடந்தன. இத்தகைய நிலையை மாற்றி, பார்வையற்ற மகளிரின் உரிமைக் குரல்களை வெளிக்கொணர கடந்த இருபது ஆண்டுகளுக்கு முன் தோற்றுவிக்கப்பட்டதுதான் பார்வைச்சவாலுடைய மகளிர் சங்கம் (Women Association of Visually Challenged). 

இன்றளவும் தமிழக பார்வையற்ற பெண்களின் ஒரே அடைக்களமாகத் திகழும் அந்த அமைப்பின் நிறுவனரும் தலைவியுமான திருமதி. வனஜா அவர்களை மகளிர்தின சிறப்பு நேர்காணலுக்காக சந்தித்தேன். இதழின் சார்பாக நான் அவருக்கு மகளிர்தின வாழ்த்துகளைத் தெரிவிக்க, பதிலுக்கு எனக்கும் அவர் தனது வாழ்த்துகளைச் சொல்லிவிட்டு என் கேள்விகளை எதிர்கொள்ளத் தயாரானார். மிகுந்த நேர்மறை அணுகுமுறையோடு நிதானமாக பேசினார்.
 
பொதுவாக பெண்களுக்கான அமைப்பு என்றாலே, அதன் அமைப்பாளர்கள் மற்றும் செயல்பாட்டாளர்கள் பெண்ணியம் என்ற பெயரில் ஆணாதிக்கத்தைச் சாடுகிற தொனியில் செயல்படுவார்கள். ஆனால், திருமதி. வனஜா அவர்கள் இதுபோன்ற ஓர் அமைப்பை ஏற்படுத்துவதற்கான ஊக்கமும் உத்வேகமும் தனக்கு ஆண்களிடமிருந்தே கிடைத்தது என்று உளமார சொல்கிறார்.
 
பொதுத்துறை வங்கி ஒன்றில் உயரதிகாரியாக பணிபுரிந்தபடி, சிறந்த இல்லத்தரசியாகவும், தனது அமைப்பின் மூலமாகப் பல்வேறு சமூகப் பணிகளிலும் தன்னைத் தொடர்ந்து ஈடுபடுத்திக்கொள்கிறார். பார்வையின்மை என்கிற தன் உடல் குறையைப் பின்னுக்குத் தள்ளி, இத்தனை தளங்களில் தான் தொடர்ந்து இயங்குவதற்கு தனது சரியான திட்டமிடலும், தன் கணவரின் ஒத்துழைப்புமே முக்கியக் காரணிகள் என்கிறார். இவரது கணவர் திரு. சத்யா அவர்களும் ஒரு பார்வை மாற்றுத்திறனாளி என்பது நம்பிக்கைத் தரும் கூடுதல் தகவல்.
 
அவரது அமைப்பின் மூலமாக பார்வையற்ற மகளிரிடையே மேற்கொள்ளப்படும் பணிகள் பற்றிக் கேட்டால், பார்வையற்ற அல்லது பார்வைக் குறைபாடுடைய பெண்களை படித்தவர்கள், படிக்காதவர்கள் என்று முதலில் வகைப்படுத்திக்கொள்கிறார்.
 
படித்த பெண்களுக்கான ஒரே இலக்கு, வேலைவாய்ப்புதான். அந்த வகையில், பல்வேறு போட்டித்தேர்வுகளை அந்தப் பெண்கள் எதிர்கொள்ளும் வகையில் சிறப்பு பயிற்சிகளைத் தனது அமைப்பின் மூலம் அவ்வப்போது ஏற்பாடு செய்வதாகக் கூறும் அவர், அவர்களுக்கென்று சிறப்பாக வடிவமைக்கப்பட்டுள்ள கற்றல் உபகரணங்களான (Specially Designed Learning Aids) டி.வி.டி. பிளேயர்கள், ஃப்ளெக்ஸ்டாக் போன்றவற்றை வழங்கி வருகிறார்.
 
பார்வையற்ற பெண்களுக்கான மறுவாழ்வை பொறுத்தவரை, திருமதி. வனஜா அவர்கள் தனது சிந்தனையையும் செயல்பாட்டையும், படித்த பெண்களைவிட படிக்காத பெண்களை நோக்கியதாகவே அமைத்துக்கொண்டுள்ளார்.
 
“இங்கு, படித்த பெண்களைவிட படிக்காத பெண்களுக்கே நமது உதவி அதிகம் தேவைப்படுகிறது. காரணம், ஏதோ ஒரு சூழலில் அவர்கள் படிப்பைக் கைவிடுகிறார்கள் அல்லது அவர்களுக்கு படிப்பு மறுக்கப்படுகிறது. அதேசமயம், அவர்கள் வளர்கிறார்கள்; திருமணம், குழந்தைகள் என்று அவர்களின் பொறுப்புகளும் அதிகமாகின்றன. குடும்பம் என்று வந்துவிட்டால், ஒரு பார்வையுள்ள பெண்ணைப்போல வெறும் இல்லத்தரசியாக இருந்துகொண்டு கணவன், குழந்தைகளைப் பராமரிப்பதோடு தனது கடமை முடிந்துவிடுவதாகப் பார்வையற்ற பெண்கள் கருதுவதில்லை. காரணம், அவர்களின் வறுமை. ஆகவே, தனது வழக்கமான கடமைகளைச் செய்தபடி, அவர்கள் பல்வேறு தொழில்களிலும் ஈடுபடுகின்றனர். இத்தகைய சூழலில் அவர்கள் மீண்டும் படிப்பைத் தொடர்வதோ, அதில் சாதிப்பதோ அத்தனை எளிதானதில்லை. எனவேதான், எங்கள் அமைப்பின் வாயிலாக அவர்களுக்கு பொருளுதவி செய்கிறோம். அவர்களின் வியாபாரத்திற்கான பல்வேறு பொருட்களை இலவசமாக வழங்கி, அந்தப் பெண்கள் சம்பாதிப்பதை ஊக்குவிக்கிறோம்”.
 
பார்வையற்ற பெண் குழந்தைகளை, அவர்களின் பெற்றோர் அதீத பாதுகாப்பு (Over Protection) உணர்வோடு வளர்க்கிறார்கள் அல்லது பேதம் காட்டுகிறார்கள். இந்த எதார்த்தம் குறித்து அவரிடம் கேட்டால், குறைகூறும் மனப்பான்மையை தவிர்த்துவிட்டு, மிகுந்த முதிர்ச்சியோடும் நேர்மறையாகவும் இந்த சிக்கலை அணுக விரும்புகிறார்.
 
“இந்த பிரச்சனைக்கு முழுமுதற்காரணம், பாசம் கலந்த அறியாமைதான். பெற்றோரின் அதீத பாதுகாப்பு உணர்வாலோ அல்லது தன் குழந்தையின் இயலாமை மீதான கழிவிறக்கத்தின் காரணமாகவோ அவர்கள் தங்கள் பிள்ளைகளைத் தங்களோடே வைத்துக்கொள்கிறார்கள். ஆகவே, அக்குழந்தை கல்வி பெற இயலாமல் போய்விடுகிறது. இதுபோன்ற தருணங்களில், அவர்களிடம் நீண்ட உரையாடல்கள் மேற்கொண்டு, பார்வையற்ற பெண் குழந்தைகளுக்கு கல்வி மிகவும் அவசியம் என்பதைப் புரியவைக்க வேண்டும். பார்வையற்ற பெண்களை பொறுத்தவரை, அவர்களுக்கு பெற்றோரைவிட பாதுகாப்பையும் நம்பிக்கையையும் வேறு எவராலும் வழங்கிவிட இயலாது. அதே நேரத்தில், அந்தப் பெண்களும் எல்லாவற்றிற்கும் பெற்றோரையே சார்ந்திராமல், தன்னால் எல்லாம் முடியும் என்பதை பெற்றோர் ஏற்கும் வண்ணம் செயலாற்றிக் காட்டிட முன்வர வேண்டும்.
 
பொதுச் சமூகமும் பார்வையற்றவர்கள் மீதான தங்கள் பரிதாபப் பார்வையை விடுத்து, அவர்களின் திறமையை அங்கீகரிக்க வேண்டும். என் அனுபவத்தில் சொல்வதானால், சமூகத்தின் மனப்போக்கில் பெரிய அளவிலான மாற்றங்கள் வந்துவிட்டதாக நான் கருதவில்லை. ஆனால், அந்த மாற்றத்தை நோக்கிய முன்னெடுப்பாகவே பார்வையற்றோராகிய நமது அன்றாட செயல்பாடுகள் அமைதல் வேண்டும். திறந்த மனதோடு பரஸ்பரம் மேற்கொள்ளும் நீண்ட உரையாடல்களே இதை சாத்தியமாக்கும் என நம்புகிறேன்” என்றவரிடம், பார்வையற்ற ஆண்களை பார்வையுள்ள பெண்கள் திருமணம் செய்துகொள்வதுபோல், பார்வையற்ற பெண்ணை ஒரு பார்வையுள்ள ஆண் திருமணம் செய்துகொள்வது அரிதாக உள்ளதே எனக் கேட்டேன்.
 
“எல்லா காலங்களிலும் பார்வையற்றவர்களிடம் இது ஒரு விவாதப்பொருளாகவே இருந்து வருகிறது என்றாலும், தற்போது இந்த நிலையில் ஓரளவு முன்னேற்றம் ஏற்பட்டுள்ளதாகவே நான் கருதுகிறேன். அதேசமயம், இப்போது பார்வையற்ற தம்பதிகளின் பார்வையுள்ள பிள்ளைகளுக்கு வரன் கிடைப்பதில் நிறைய தடைகளை அந்த பார்வையற்ற தம்பதிகளும், அவர்களின் பிள்ளைகளும் எதிர்கொள்கிறார்கள்” என்றார். இப்படி ஒரு புதிய, ஆனால் நிச்சயம் தீர்வு காணப்பட வேண்டிய சிக்கலை என்னிடம் அவர் சொன்னபோது, மிகுந்த அதிர்ச்சியாகவும் வேதனையாகவும் இருந்தது. போதிய விழிப்புணர்வை சம்பந்தப்பட்டவர்களிடம் ஏற்படுத்துவதே இந்த சிக்கலுக்கான நிரந்தரத் தீர்வு என்கிறார் அவர்.
 
பார்வையற்றோரின் மேம்பாட்டில் அரசின் கடமைகள் குறித்துக் கேட்டால், பள்ளிக்கல்வி தொடங்கி, பல்வேறு பயிற்சிகள், உதவித்தொகைகள் என சிறப்பாகச் செயல்படும் அரசு, வேலை என்று வந்துவிட்டால் தன் கடமையிலிருந்து பின்வாங்குகிறது என்று கூறும் திருமதி. வனஜா அவர்கள், தற்போது அரசின் பல்வேறு துறைகளில் காணப்படும் பின்னடைவு காலிப் பணியிடங்களில் பார்வையற்றோருக்கான ஒதுக்கீட்டில் அவர்களை நியமனம் செய்தாலே அதிக பார்வையற்றோர் இதனால் பயன்பெறுவார்கள் என்கிறார்.
 
உங்கள் அமைப்பின் எதிர்காலத் திட்டம் என்ன என்று கேட்டேன். அனைத்து பேட்டிகளிலும் இடம்பெறும் வழக்கமான கேள்வி என்றாலும், அன்பின் ஈரம் சொட்டச் சொட்ட அவர் தந்த பதில் என் கேள்வியை உயிர்ப்புடையதாக்கியது. நாற்பது வயதிற்கு மேற்பட்ட பணிக்குச் செல்லும், செல்லாத, தனியாக வசிக்கும் பார்வையற்ற பெண்களுக்கென விடுதி ஒன்றைத் தொடங்கும் திட்டம் உள்ளதாகவும், அது இன்றைக்கு அவசியமான ஒன்று எனவும் கூறினார்.
 
“நன்கு படித்து, பணியிலுள்ள பார்வையற்ற பெண்களில் பலருக்கு உரிய வயது வந்தும், பல்வேறு சமூகக் காரணங்களால் திருமணம் நிகழாமல் போய்விடுகிறது. துணையாக இருந்த பெற்றோரின் மறைவுக்குப்பின், அந்தப் பெண்கள் தனித்து விடப்படுகிறார்கள். ஒருவித பாதுகாப்பின்மையும் அவநம்பிக்கையும் அவர்களைத் தொற்றிக்கொண்டுவிடுகிறது. படித்த பெண்களுக்கே இந்த நிலை என்றால், படிக்காத பெண்களின் நிலை இன்னும் மோசம். எனவே, அத்தகைய சூழலில் தள்ளப்படும் பார்வயற்ற பெண்களுக்கு ஆதரவுக்கரம் நீட்டி, அவர்களை அரவணைத்துக்கொள்ள விரும்புகிறேன்” என்று முடித்த அவரின் குரலிலிருந்த தழுதழுப்பும், தாய்மையின் பரிவும் இப்போதும் என் காதுகளில் எதிரொலித்துக்கொண்டே இருக்கின்றன.
--
தொடர்புக்கு: [email protected]

  தேசிய ஊனமுற்றோர் உரிமைகள் இயக்கத்தின் முன்னோடி ஜாவேத் அபிதி (Javed Abidi) காலமானார்.
 
இந்திய அளவில் ஊனமுற்றோர் உரிமைகள் இயக்கத்தின் முன்னோடி செயல்பாட்டாளராகவும், அனைத்து ஊனமுற்றோர் உரிமைகள் குழுவை முதன்முதலில் தொண்ணூறுகளின் மத்தியில் தோற்றுவித்த பெருமைக்குரியவராகவும் திகழ்ந்த திரு. ஜாவேத் அபிதி அவர்கள் கடந்த 04.03.2018 (ஞாயிற்றுக்கிழமை) அன்று டெல்லியில் உள்ள தனது இல்லத்தில் மாரடைப்பு காரணமாக காலமாகிவிட்டார். இவரது மறைவு இந்திய ஊனமுற்றோர் சமுதாயத்திற்கும், உலகெங்கிலும் உள்ள ஊனமுற்றோருக்கும் நேர்ந்த ஒரு மாபெரும் இழப்பாகும்.
 
1995-இல் கொண்டுவரப்பட்ட ஊனமுற்றோர் சட்டத்திலும், 2016-ஆம் ஆண்டு நிறைவேற்றப்பட்ட ஊனமுற்றோர் உரிமைகள் சட்டத்திலும் இவரது பங்கு மிக முக்கியமானது. குறிப்பாக, 2016-ஆம் ஆண்டு ஊனமுற்றோர் உரிமைகள் சட்டத்தை நிறைவேற்றுவதற்காக, பல ஊனமுற்றோர் குழுக்களுடன் இணைந்து டெல்லியில் இவர் நடத்திய போராட்டங்கள் இந்திய அரசு விரைவாக இச்சட்டத்தை இயற்றுவதற்கு அழுத்தம் கொடுத்தன. இவர், வட இந்தியாவில் ஊனமுற்றோர் மத்தியில் பெரிதும் அறியப்படும் ஊனமுற்றோரின் வேலைவாய்ப்பை உயர்த்துவதற்காக 1996-ஆம் ஆண்டு உருவாக்கப்பட்ட தேசிய மையத்தின் (National Centre for Promotion of Employment for Disabled People) இயக்குனராக இருந்து வந்தார். மேலும், இவர் உலக ஊனமுற்றோர் மையத்தின் தலைவராகவும் இருந்துள்ளார்.
 
1993-ஆம் ஆண்டு இவர் தோற்றுவித்த ஊனமுற்றோர் உரிமைகள் குழுவானது, ஊனமுற்றோரைச் சமூகத்தின் ஓர் அங்கமாக இணைத்துக்கொள்ளவும் (Social Inclusion), எளிதான அணுகுதலுக்காகவும் (Accessibility) தொடர்ந்து போராடி வருகிறது. தொண்ணூறுகளின் துவக்கத்திலிருந்து, தனது மறைவு வரை தொடர்ந்து “எங்களைச் சேர்த்துக் கொள்ளாமல் எங்களைப் பற்றி எதுவும் இருக்க கூடாது (Nothing about us without us)” என்ற ஒற்றை வரியினை மையமாகக்கொண்டு ஊனமுற்றோர் உரிமைகளுக்காகத் தொடர்ந்து குரல் கொடுத்து வந்தார். ஊனமுற்றோர் உரிமைகளை நிலைநாட்டும் ஒரு உறுதியான சட்டத்திற்காகவும், ஊனமுற்றோரின் வேலைவாய்ப்பிற்காகவும் அபிதி தொடர்ந்து தனது அமைப்பின் மூலமாகப் போராடி வந்தார்.
 
ஊனமுற்றோரின் கல்விக்காக இவர் ஆற்றிய பணி மிக முக்கியமானது. அமெரிக்காவில் முதுகலை பட்டம் பெற்றதன் விளைவாக தனக்கு கிடைத்த உலக ஊனமுற்றோரின் உரிமைகள் போராட்டத்தின் அனுபவத்தைக் கொண்டு, இந்திய ஊனமுற்றோருக்காகப் போராடினார். மேலும், இந்திய ஊனமுற்றோரின் பிரச்சனைகளை உலக மேடைகளில் தெளிவாக எடுத்துரைத்தார். 1970-களில் மேற்கத்திய நாடுகளில் துவங்கிய ஊனமுற்றோர் உரிமைகள் இயக்கத்தை வெற்றிகரமாக இந்தியாவில் துவங்கிய பெருமை அபிதி அவர்களையே சாரும்.
 
சில மாதங்களுக்கு முன்பு, உச்ச நீதிமன்றமும் மத்திய அரசும் தேசிய கீதம் திரையரங்குகளில் ஒளிபரப்பப்படுவதைக் கட்டாயமாக்கியபோது, அதனை அபிதி எதிர்த்தார். தேசப்பற்று கொண்டவராக இருந்தபோதும், ஊனமுற்றோரை தேசிய கீதத்திற்காக கட்டாயமாக எழுந்து நிற்க வைப்பதை அவர் கண்டித்தார். பிரதமர் மோடி கொண்டுவந்த நவீன நகரங்கள் (Smart Cities) திட்டத்தில் ஊனமுற்றோரைச் சேர்ப்பதிலுள்ள குறைபாடுகளை இவர் நேரடியாகச் சுட்டிக்காட்டி, எளிதான அணுகுமுறையின் (Accessibility) முக்கியத்துவத்தை மக்களுக்கும் அரசுக்கும் புரியும்படி எடுத்துரைத்தார்.
 
பார்வையற்றவர்களை பொறுத்தமட்டில், தொண்ணூறுகளின் மத்தியில் ஜார்ஜ் ஆபிரகாம் அவர்களால் முதன் முதலில் இந்தியாவில் துவங்கப்பட்ட பார்வையற்றவர்களுக்கான கிரிக்கெட்டை அபிதி ஊக்குவித்தார். அதோடு, அது இந்தியாவில் வளர்வதற்கு, தான் ஒரு பார்வையற்றவராக இல்லாதபோதும், தன்னால் இயன்ற உதவிகளையும் ஆதரவினையும் அளித்தது அவரது போராட்டத்தின் உயர்ந்த நிலையை வெளிக்கொணர்வதாக அமைந்துள்ளது. எந்த ஒரு பாகுபாடும் இல்லாமல், அனைத்து ஊனமுற்றோர் பிரிவினருக்கும் உரிமைகள், கல்வி, வேலைவாய்ப்பு, சமூக அங்கீகாரம், எளிதான அணுகுமுறை போன்றவற்றுக்காக தனது மறைவு வரை போராடியது ஊனமுற்றோரைப் பற்றிய இவரது பரந்துபட்ட பார்வையைக் காட்டுகிறது.
 
ஆட்டிசம், டிஸ்லக்ஷியா மற்றும் பிற தென்படாத நுண்ணிய ஊனங்களை 2016-ஆம் ஆண்டு கொண்டுவரப்பட்ட ஊனமுற்றோர் உரிமைகள் சட்டத்தில் சேர்த்தது, ஐக்கிய நாடுகள் மன்றத்தின் ஊனமுற்றோர் உரிமைகள் சட்டத்தினை இந்திய அரசை ஏற்றுக்கொள்ள வைத்தது, ஊனமுற்றோர் உரிமைகளை மனித உரிமைகளாக வைத்து போராடியது, மத்திய அரசாங்கத்தில் ஊனமுற்றோருக்கென்று தனியொரு துறையைத் தோற்றுவிக்க வைத்தது மற்றும் மக்கள்தொகை கணக்கெடுப்பில் ஊனமுற்றோரை ஒரு தனிப் பிரிவாக சேர்க்கவைத்தது போன்றவை அபிதி அவர்கள் ஊனமுற்றோர் சமுதாயத்திற்குச் செய்த மாபெரும் பணிகளாகும்.
 
இவரது எதிர்பாராத மறைவு ஊனமுற்றோர் சமூகத்திற்கு ஒரு மிகப்பெரும் இழப்பாகும். இவரது இறப்பு தோற்றுவித்துள்ள வெற்றிடத்தை இவரைப்போல மற்றொருவரை கொண்டு நிரப்புவது அவ்வளவு எளிதானதல்ல. எனினும், இவர் ஊனமுற்றோருக்காக ஆற்றிய பணிகளும், சாதித்த மாற்றங்களும் வரும் காலங்களில் இவரை நிச்சயம் நினைவுகூறச் செய்யும். இந்திய ஊனமுற்றோர் உரிமைகள் இயக்கத்தின் வரலாற்றில் அபிதி அவர்கள் என்றும் அழிக்க முடியாத ஒரு நிலையான இடத்தினை பெற்றிருக்கிறார்.
--
கட்டுரையாளர் உத்திரப்பிரதேசத்தில் உள்ள அலிகர் முஸ்லிம் பல்கலைக்கழகத்தின் ஆங்கிலத் துறை உதவிப் பேராசிரியர்.
தொடர்புக்கு: [email protected]